Es mostren els missatges amb l'etiqueta de comentaris Tamarix. Mostrar tots els missatges
Es mostren els missatges amb l'etiqueta de comentaris Tamarix. Mostrar tots els missatges

diumenge, 18 de desembre del 2022

XIV. Judicatum Lotarii, Regis Francorum in favorem monasterii S. Petri Rodensis. an. DCCCLXXXII. (882)

XIV.

Judicatum Lotarii, Regis Francorum in favorem monasterii S. Petri Rodensis. an. DCCCLXXXII. (882; falta una C, 982) (Vid. pág. 46).

Ex Cartor. S. Petri Roden. fol. 1. 

In nomine sanctae et individuae Trinitatis Lotarius divina favente clementia Francorum Rex. Noverit omnium sanctae Dei ecclesiae fidelium, ac nostrorum solertia quod Ildesindus, venerabilis Episcopus et Abbas monasterii Sancti Petri Apostolorum Principis Rotensis adiens nostrae serenitatis aulam, interveniente dilecta coniuge nostra Ema, humiliter deprecatus est quatinus ob nostrarum animarum, seu antecessorum nostrorum remedium res et praedia quae monachi ipsius possidebant loci, nostri praecepti munimine corroborarentur. Cui assensum prebentes more praecessorum Regum omnes proprietates et possesiones ipsius loci seu fines vel limites cum adiacentiis praecipuorum praediorum quae Beatissimus Petrus Apostolorum Princeps ex collationibus fidelium in cenobio Rotensi retinere videtur, nostro regali confirmavimus praecepto. Id est ab ipsa meda quae est infra portum Fraxani et ipso raso usque in locum quem dicunt Tres fratres. A parte videlicet orientis usque in medium mare atque inde vadit ad ipsum locum quem vocant Molinum de Balascho, indeque pervenit ad ipsam Tamarix, et inde pergit usque ad ipsam Petram fictam, et pervenit ad ipsam matellam de Gomesindo, atque inde ascendit per ipsam serram usque in ipso Fictorio de monte Pininello, et vadit ascendendo usque in sumitatem ipsius montis, atque descendendo pergit per ipsam viam usque in locum quem vocant Sorbeirolo et descendendo pervenit in ipsa clusa et ad ipsum casale de Fruilane. Inde vero ascendit per jam dictam viam ad ipsum casalem de Salvatore et ad ipsum collum Rederiz de vinea vetula et pervenit usque in sumitatem ipsius montis qui vocatur Caralio. Inde vero vadit per ipsam serram usque in collum de Ermenardo, et pervenit ad fontes sive ad collum de Filmera et inde ad collum Sanctii Genesii, sicque ascendendo et descendendo vadit per sumitatem de ipsa serra quae vocant Calmi et pervenit subtus ipsum castrum quod vocant Pinna nigra usque in ipsas vineas de villa Palatio et inde vadit subtus ipsam silvam quae est in parte meridiana subtus castrum Virdaria atque subtus ipsam rocam quam dicunt Fictorio, et ascendit ad vallem de Fulcimania, atque pervenit subtus fontes de Devotas in vallem de Fruione. Inde vero vadit per ipsas rocas usque in montem quem vocant de Infesta et descendit ad partem occidentis super ipsam viam publicam usque in Rocam ventosam, et in locum qui vocatur collum de valle Budica, et ascendit ad ipsam crucem, sicque descendit usque in viam de jam dicta cruce per ipsam vallem usque in rivolum de Budica, et inde ascendit usque in collum de Terrario et pervenit in sumitatem montis quem dicunt de Rocha morena. Deinde ad partes circi descendendo et ascendendo pervenit in sumitatem de ipsa Wardia moresca et pergit per sumam serram usque in paradam de Durando, et pervenit per jam dictam serram usque in Rederiz Sancti Genesii, et inde ascendit in ipsum pogium qui es subtus ipsum Rovase. Inde descendit per ipsam serram ad jam dicta meda quae est intus in mare. Infra praedictos terminos sunt constructae ecclesiae et castella herema seu populosa: ecclesia videlicet Sanctae Crucis, ecclesia Sancti Baodilii, ecclesia Sancti Stephani, ecclesia Sancti Fructuosi, ecclesia Sancti Vincentii, ecclesia Sancti Genesii, ecclesia Sancti Petri cum castro Miralias, et omnibus ad easdem ecclesias pertinentibus et ipsum castrum nomine Virdaria cum ipso castellare et Fictorio Pinna nigra cum omnibus roccis, montibus, vallibus, terris, silvis et villulis excepta silva Sancti Romani. In ipso vero comitatu Petralatense est stagnum de Castilione cum ipso gradu et medaleixo, et omnibus piscationibus suis. In valle Rodas stagnum Sanguinarium, in villa Palatio, in Turricella, in villa Acuti (Vilagut, Agud, Agut, villa aguda), in Petratello et Stagneolo cum stagnis, piscationibus et omnibus villaerunculis et adiacentiis suis, in villa Pau, villa Judaica, Villanovas, villare sicco, Castilione, et villa Palatiolo quae vocatur Fortiano, Furtiano superiore et minore, Villanova, villa Saccari, Palatiolo, villare Heldesindi cum stagnis et piscationibus, villa Timinii, villa Petralata, villa Cabannas, Oleastrum, Sancti Clementi, villare Tudelini, Spedolia, villare Leudegarii, Cantalupus. In comitatu Inpuritano est villa Militiano quem vocant Sancti Petri, villa Armentaria cum quarta parte ecclesiae Sancti Martini, villa Mocronu, villa Caniano cum portione ecclesiae vel stagni, villa Fuierana cum stagno salse in villa Dalmala. In comitatu Bisuldunense in villa Lercio, in villa Molinos, in villa Ficerias, in villa Morelli. In comitatu Girundensi mansum infra Gerundam, alodium Palaciolo cum ecclesia Sancti Genesii, Sancti Juliani, Sancti Gaugini, et Sanctae Mariae, alodium Filgariis cum ecclesia Sancti Cipriani, Sanctae Justae. In comitatu Barchilonense praedium Tordariae et praedium in mar... de Fonte taliata cum ecclesia Sancti Petri. In comitatu Osona in villa Berga ecclesia Sanctae Ceciliae cum mansos et Nizmal et Capraria, in Cardona mansum unum, in Cuirrzano ecclesia Sanctae Mariae et Sancti Petri, in civitate Limignana ecclesia Sancti Andreae cum alodibus. In comitatu Cerdaniae alodium in villa Exi et Olcegia, in valle confluente (Conflent) praedium Villelae. In comitatu Rossilionense ecclesia Sancti Salvatoris cum alodibus, in villa Lupiano in coniuncta alodes cum ecclesia Sanctae Columbae, in Pontiliano in Asinilos et villa Pollestros cum terminis suis et ecclesia Sancti Martini et Sancti Genesii, villa Forcas cum ecclesia Sancti Michaelis; in Bigaranas alodium cum ecclesia Sancti Andreae, in Turrilias alodium cum ecclesia Sancti Petri. In valle asperi (Vallespir) alodium quod vocant Rivum Nogarium cum ecclesia Sancti Michaelis, alodium campellis, alodium Montis nigri qui est in Costoga. In Fenoliatense praedium Piziliani cum ecclesia Sancti Andreae, praedium de Gavaredo cum stagno in Curtes. In civitate Narbona mansos duos. Haec et omnia quae universaliter a fidelibus collata vel offerenda in prephato cenobio Beatissimi Petri Apostolorum Principis constiterint tam in basilicis sacris quam in campis cultis et eremis, necnon in castris atque universalibus stagnis ac piscationibus, pratis, vineis, silvis et villulis cunctis, sicut superius diximus, confirmamus regali auctoritate ut habeat deinceps jam dictum monasterium potestatem tenendi, possidendi sine omni contradictione. Et ut firmius maneat, inconvulsumque servetur hoc ei praeceptum fieri jussimus, ac manu propria subter firmantes anulo nostri palatii insigniri praecepimus. = Signum Domni Lotharii + gloriossisimi Regis. = Arnulfus notarius ad vicem Domni Adalberonis, Remorum Archiepiscopi relegit. = Actum Lorciaco villa sita in comitatu Arvernensi super fluvium Helerium anno Dominicae Incarnationis DCCCCLXXXII. regnante Domino Lothario anno XXVIIII. feliciter. 

dissabte, 15 de desembre del 2018

tamariz, tamarisco, taray, tamarix, tamarit

tamariz, tamarisco, taray, tamarix




tamariz, tamarisco, taray, tamarix, tamarit, tamariu, Tamarite





http://www.consultaplantas.com/index.php/plantas-por-nombre/plantas-de-la-s-a-la-z/760-cuidados-de-la-planta-tamarix-tamarisco-taray-o-tamariz



DCVB :



TAMARIT m. 

Tamariu (Tarr., Tortosa, País Valencià) De la dita ribera sien remoguts tamarits, salces et totes altres coses, doc. a. 1340 (BABL, xi, 397). Aboanifa... dix que'l tamarit són arbres altz e grans e a la fulla larga e menuda e meyns d'espines, e d'aquestz arbres fa hom escudeles e anaps, Medic. Part. 41.

Tamarit, mata: Haec Tamarice, Haec Tamarix, Lacavalleria Gazoph.


Tamarit:
a) topon. Nom d'un poble de la costa de Tarragona i d'una vila important de la Llitera (Catalunya aragonesa). JA JA JA ! Quí u ha escrit aixó, l´atontat de Javier Giralt Latorre o lo proetarra del pena de Marsel ?









—b) Llin. existent a Almatret, Albalat de la Ribera, Albuixec, Massamagrell, Al., etc.




    Etim.: podria venir de tamarit nom d'arbre, però també pot esser un nom pre-romà derivat del radical tamar- (cf. Men. Pidal Topon. 169).



https://es.wikipedia.org/wiki/Tamarix



El género Tamarix (taray) comprende 60 spp. de fanerógamas, de la familia Tamaricaceae, nativas de áreas más secas de Eurasia y África.



Pueden ser arbustos caducifolios o perennifolios, o pequeños árboles entre 1 y 15 m de altura, formando densas arboledas o matas. El más grande, Tamarix aphylla, es un árbol perenne que puede alcanzar 15 m de alto.



Generalmente pueden vivir en suelos salinos, tolerando hasta 15.000 ppm de sal soluble, y tolerar álcalis.



Se caracterizan por ramas finas y follaje gris verdoso. La corteza de las ramas jóvenes es lisa y rojiza parda. Con la edad, se hacen pardo púrpura, y rugosas. Las hojas de 1 a 2 mm de longitud, solapadas unas con otras. Frecuentemente están incrustadas con secreciones de sal. Las flores de rosas a blancas aparecen en densas masas de 5 a 10 cm de long. En las puntas de las ramas, entre la primavera y el verano, mientras algunas otras spp. (e.g. T. aphylla) florecen en invierno.



Se multiplica vegetativamente, por sus raíces adventicias o tallos enterrados, y sexualmente, por semillas. Cada flor puede producir miles de diminutas (1 mm diámetro) simientes, contenidas en una pequeña cápsula usualmente adornada con un penacho de pelos que ayudan a su dispersión anemófila. También pueden dispersarse por el agua. La germinación exige periodos largos de suelo saturado.



El género Tamarix está adaptado al fuego, ya que posee largas raíces que penetran hasta la capa freática, aprovechando aguas subterráneas. Limitan la competencia con otras plantas mediante la absorción de la sal de las capas, la que acumulan en su follaje y desde allí van depositando en la superficie del suelo, donde se concentra, siendo esa sal letal para muchas otras plantas.



Las especies de Tamarix son alimento de larvas de algunas especies de Lepidoptera: Coleophora asthenella exclusivamente sobre T. africana.



El género fue descrito por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 1: 270. 1753.





El tamarisco puede ser utilizado como arbusto ornamental, rompeviento o árbol de sombra. La madera se aprovecha para carpintería y leña. China se halla elaborando planes para que el tamarisco juegue un papel en su programa de lucha contra la desertificación.






Tamarix africana


Tamarix androssowii


Tamarix aphylla


Tamarix arceuthoides


Tamarix austromongolica


Tamarix boveana


Tamarix canariensis


Tamarix chinensis


Tamarix dalmatica


Tamarix dioica


Tamarix gallica


Tamarix gansuensis


Tamarix gracilis


Tamarix hampeana


Tamarix hispida


Tamarix hohenackeri


Tamarix indica


Tamarix jintaenia


Tamarix juniperina


Tamarix karelinii


Tamarix laxa


Tamarix leptostachys


Tamarix mascatensis


Tamarix meyeri


Tamarix mongolica


Tamarix parviflora


Tamarix ramosissima


Tamarix sachuensis


Tamarix smyrnensis


Tamarix taklamakanensis


Tamarix tarimensis


Tamarix tenuissima


Tamarix tetrandra







La introducción de Tamarix en el oeste de EE. UU. (donde se lo suele llamar "pino salado") como un arbusto ornamental hacia el siglo XIX. Se establece en corrientes disturbadas o no, y en cuerpos de agua con drenaje natural o artificial , donde las semillas se exponen a extensos periodos de suelo saturado para establecerse.





Sigue rompiendo las estructuras y la estabilidad de comunidades de plantas norteamericanas; compitiendo por agua.







  1.  «Tamarix»Tropicos.org. Missouri Botanical Garden

  2.  Quattrocchi, Umberto (2000), CRC World Dictionary of Plant Names, 4 R-Z, Taylor & Francis US, p. 2628, ISBN 978-0-8493-2678-3

  3.  Tree by Tree, China Rolls Back Deserts.




Anales de Cataluña, Narciso Feliu de la Peña y Farell (Index)

(Nota del editor : Se corrige parcialmente la ortografía en castellano.)  Imagen: Biblioteca de Catalunya. Llibres Pere Borrás: MCMXIX: D. V...