III.
Unio monasterii S. Clementis ad monasterium S. Andreae in comitatu Urgellensi, anno Dni. MIV (V. pág. 15.)
Ex autogr. in arch. Eccl. Urgellen.
Aetherei regis regnantis cum Patre Sanctoque Flamine in perpetuam aeternitatem. In illius glorioso nomine, qui pro homine diruto vestiri se voluit amicto corporeo, Ego Ermengaudus, proprio... quam merito Christi, verum Comes, pio aminiculo, una cum uxore mea nomine Feudeberga, donatores per hanc scripturam donationis nostrae donamus Ecclesiam Sancti Clementis, qui vocatur Cotinensis, in alodem proprium ad coenobium Sancti Andreae, qui est situs in comitatu Urgellensi infra congusto qui nominatur Interpontones (: entre puentes : Tresponts), in locum qui fatur Sintilias. Ego igitur suprascriptus Ermengaudus Comes, cum animadverterem cunctorum hactu eorum monasteriorum degentium in tellure Christi nutu dicioni meae subjectae, quosdam conspexi in recto tramite stantes, et quosdam conspexi a recto itinere ita deviatos, ut prae nimia inopia vix in ipsis regulariter unus habitare potuisset monachus. Et cum nimie trepidus sub hac cogitatione aestuarem, Romam petii, ibique gloriosum sapientissimumque Papam Gerbertum, alio nomine Sylvestrum nuncupatum, reperi: cui ego pro tali facto consilium inquisivi. At ille mihi continuo dulcifluo afatus est eloquio: gratissimum, inquid, Christo exibe (f. exhibebis) servitium, si illos qui monachili censentur nomine, et qui varia excercent saecularia negotia, quoadunatos eos communiter facias vivere sub Benedicti Patronis regula. Haec eo mihi dicente una met cum adstabat Salla Praesul (a: Urgellensis scilicet.) cum suis clericis, et plures fideles mei, et ipse cum eis suis adfirmabat consiliis. At ubi ut ego reversus sum in domum meam, arcessito Abbate supradictae Ecclesiae Sancti Clementis, cepi eum arguere, ut ipse jam secularem militiam deberet relinquere, et a maligno opere cessare. Sicque multis verbis a me increpatus, ad propria est reversus: et ita per biennium (b: Cum haec carta data sit anno 1004, hinc liquet Ermengaudum Comitem, praedictumque Episcopum Sallam Romam iter egisse anno 1001 aut circiter.) eum semper aliquando suasionibus, aliquando increpationibus, arguebam, ut diligenter Ecclesiam sibi ad regendum comendatam in statu proprio reformaret, et ipse a pravis operibus cessaret, Christoque studuisset militare, ut omnibus hominibus exemplum, et viam salutis potuisset prebere. Qui nequaquam adquiescens consiliis meis, semper resistendo agebat mihi: nequeo aliter vivere, quia tam mihi pauper... regendum locus est traditus, quod nec mihi... preberem. Idcirco ego, cum conspexissem omnes possesiones, et praedia monasterii ex toto alienatas, et venundatas, insuper libros pene abstractos, et venundatos, consilio inito cum Pontificibus, vel Abbatibus, seu coeterorum bonorum hominum nostrarum regionum, malui adquiescere consiliis praedicti Papae Romensis, quam sinire sub tali ruina monasteriis nomine Christi consecratis, et dicioni meae subjectis. Consideransque actu duarum Ecclesiarum, scilicet, Sancti Clementis, de quo nunc loquimur, et Sancti Andreae Sintiliensis, aspexi quod locus Sancti Andreae ad habitandum regulariter monachis fieret aptus. Et ideo cum consilio Domni Ermengaudi Pontifici Sedis Narbonensis Metropolitanis nostri, seu etiam cum consiliis nostrarum regionum Episcopis, id est, Domino Sallano Sedis Urgellensis Episcopo, necne Domno Oddone Sedis Gerundensis Episcopo, seu etiam Domno Arnulfo Sedis Ausonensis Episcopo, etiam et cum ipsis adhibitis ad consilium sive testimonium sapientiores, quos invenire quivi, Abbates, id est, Domno Soeniofredo Abbati monasterii Rivipollensis, scientia et sanctitate fulgentis, atque Domno Lupino, alio nomine Benedictum nuncupato, omni scientia litterali pleniter instructo, Abbati Arulensi coenobio, sive Domno Wadamiro Abbati Ballneolensis; cum Domno Poncio Abbati Sancti Saturnini Urgellensis, donamus ego, et supradicta uxor mea hunc locum Sancti Clementis ad coenobium Sancti Andreae Sintiliensis in alodem proprium, ut perhemniter in eo regulariter degentes monachi ipse sit advocatus proprie coenobius. Et ut nulla in perpetuum Abbatibus et monachis Deo in Sancto Andreae servientibus de hoc remaneat ambiguitas, donamus hunc locum ad Sanctum Andream cum suis terminibus atque finibus, quidquid dici vel nominari potest in omnia et in omnibus. Et heae sunt affrontationes Ecclesiae Sancti Clementis, quae vocatur Cotinensis, hoc est, de parte Orientis afrontat in ipsa roca alba (la roca blanca) de Anseredo super ipsa sisca vel in ipso Castollone, et de parte Occidentis habet afrontationem in flumine subtus se discurrente, qui nominatus dicitur Segre, et de meridi (meridie) afrontat in ipsa serra quae dicunt in Vilanova, vel in ipso puio (puyo, puig, puy, pui, pueyo, de podium) de Centullo, et descendit in ipso gradu de Quolinules, et de parte circi afrontat in ipsa guardia, et descendit in ipso gissero. Quantum resonat, aut continetur, aut concluditur inter has quatuor afrontationes heremum vel cultum, hedificatum vel hedificandum, constructum sive destructum, aqueductibus vel reductibus, molendinis, molendinariis cum sua piscatione, donamus hunc supradictum locum cum omni integritate ad Coenobium Sancti Andreas Sintiliensis (Sant Andreu de Centelles) cum decimis et primiciis et oblationibus fidelium propter Deum, et remedium animarum nostrarum, ut a praesenti die usque in perpetuum Abbates et Monachi Dei in Sancto Andreae servientibus ita obtineant hunc supradictum locum cum omnibus rebus... seu alodiis atque Ecclesiis, sicut scriptum invenitur in eiusdem scripturis, vel cum omnibus quod adquisivit, vel adquisiturus erit iste locus, sicut coetheris alodibus Sancti Andreae. Ita tamen, ut pro animabus nostris exorare non pigeant, ut veniam et remedium a Domino Jhesu Christo adipisci mereamur. Amen. = Si quis sane quislibet homo, aut quaelibet ulla subrogata persona, qui contra ista carta donationis venerit ad inrumpendum, non hoc valeat vindicare, sed sciat se in primis iram Dei incurrere, atque a Papa Sedis Romanae Ecclesiae, sive a suprascriptis Pontificibus vel Abbatibus vinculis anathematis henodare. Insuper et ipse quohactus quatuor libras auri sciat se pro hac praesumptione exsolvere, et in antea ista carta donationis firma permaneat modo vel omnique tempore. Facta carta donationis V. Kalendas Madii anno Trabeationis Domini nostri Jhesu Christi Millessimo IIII. Indictione secunda, Era Millessima Quadragessima III anno VIII regnante Rodberto Rege. = Salla gratia Dei Episcopus subsc.° = + Ermengaudus Chomes subsc.° = Poncius Abba subsc.° = Isarnus clericus vel Judice subsc.°:= Sig+num Reinardus. = Sig+num Oliba. = Sig+num Wilelmus. = Sig+num... = Argiricus Levita qui ista karta donatione scripsi et subscripsi die et anno quod supra.
