II. Senhors, per los nostres peccatz

II.

Senhors, per los nostres peccatz

Creys la forsa dels Sarrasis;

Iherusalem pres Saladis,

Et encaras non es cobratz;

Per que manda 'l reys de Maroc

Qu' ab totz los reys de Crestias

Se combatra ab sos trefas

Andolozitz et Arabitz,

Contra la fe de Crist garnitz.

Totz los Alcavis a mandatz,

Masmutz, Maurs, Gotz e Barbaris,

E no y reman gras ni mesquis,

Que totz no 'ls ayon ajostatz;

Anc pus menut ayga non ploc

Cum els passon, e prendo 'ls plas;

La caraunhada dels Milas

Geta 'ls paysser com a berbitz,

E no y reman brotz ni razitz.

Tant an d' erguelh sels qu' a triatz 

Qu' els cuio 'l mons lur si' aclis;

Marroquenas, Marabetis

Pauzon amons per mieg los pratz;

Mest lor gabon: “Franc, faiz nos loc;

Nostr' es Proensa e Tolzas,

Entro al Puey totz los meias.” 

Anc tan fers gaps no fon auzitz

Dels falses cas, ses ley, marritz.

Emperayre, vos o auiatz,

E 'l reys de Fransa, e sos cozis,

E 'l reys engles, coms peitavis,

Qu' al rey d' Espanha socorratz;

Que ancmais negus mielhs no poc

A servir dieu esser propdas;

Ab luy venseretz totz los cas

Cui Bafometz a escarnitz,

E 'ls renegatz e 'ls assalhitz.

Ihesus Cristz, que ns a prezicatz

Per que fos bona nostra fis,

Nos demostra qu' es dregz camis,

Qu' ab penedensa er perdonatz

Lo peccat que d' Adam se moc;

E vol nos far ferms e certas,

Si 'l crezem, qu' ab los sobiras

Nos metra, e sera ns la guitz

Sobr' els fals fellos descauzitz.

Non laissem nostras heretatz,

Pus qu' a la gran fe em assis,

A cas negres outramaris,

Q' usquecx ne sia perpessatz,

Enans qu' el dampnatge nos toc;

Portogals, Gallicx, Castellas,

Navars, Arragones, Ferras

Lur avem en barra gequitz

Qu' els an rahuzatz et aunitz.

Quan veyran los baros crozatz

Alamans, Franses, Cambrezis,

Engles, Bretos et Angevis,

Biarns, Gascos ab nos mesclatz,

E 'ls Proensals totz en un floc;

Saber podetz qu' ab los espas

Romprem la preyss' e 'l cap e 'l mas

Tro 'ls aian mortz totz e delitz,

Pueys er mest nos totz l' aurs partitz.

Profeta sera 'N Gavaudas,

Qu' el dig er faitz e mortz als cas,

E dieus er honratz e servitz

On Bafometz era grazitz.

        Gavaudan le Vieux.

LXX. Decretum Petri Aragonum Regis circa ordinationem ecclesiae Barbastrensis, an. MCI. (1101)

LXX.

Decretum Petri Aragonum Regis circa ordinationem ecclesiae Barbastrensis, an. MCI. (1101) (Vid. pág. 198.)

Ex archiv. eccl. Rotensis. 

In nomine Sanctae et individuae Trinitatis hoc est testamentum firmum et ratum quod facio ego Petrus Dei gratia Rex Aragonensium et Pampilonensium de constituenda et ordinanda episcopali Sede apud Barbastrum. Inmensas Domino Deo nostro gratias agere debemus quod post multa annorum curricula christianitate in Spania magna ex parte delecta tandem bonae memoriae studio genitoris mei Regis Santii partim ad pristinum statum suam sanctam Ecclesiam reintegravit. Quam benignus enim, quamque pius et misericors pater meus in restaurandis episcopus, monasteriis et ecclesiis fuerit, et quanto studio piae intentionis lites quae erant inter ecclesias et earum rectores diremerit, ac non solum lites sed etiam litigandi occasiones multi boni peribent ei testimonium. Ipse enim Jaccensi Episcopo dedit Oscham in Sedem cum Deus liberaret eam. Rottensi vero Barbastrum et posuit inter eos terminum Archanatre (: Alcanadre) fluvium. Preterea nos consilio religiosorum virorum Domno ac venerabili Pontio Rotensi Episcopo ex superiori parte Pireneorum montium conservatis nimirum per circuitum antiquis terminis suis ex inferiori parte pro parvitate sui episcopatus fines et terminos Hylerdae (Ilerda, Lérida) adicere statuimus, quamvis adhuc maxima ex parte detineatur a Barbaris. Anno igitur ab Incarnatione Domini M.C.I. quia Deus tradidit in manus nostras Barbastrum secundum statutum testamenti piae recordationis praedicti genitoris mei sive decretum et privilegium Pontificum Romanorum Domni videlicet Papae Urbanii II, necnon Domni Paschalis Papae II. Sedem episcopalem apud ipsum Barbastrum constituimus et regalibus apicibus nostris confirmamus. Donantes in die consecrationis eiusdem Sanctae Sedis gloriosae Sanctae Dei Genitrici Mariae, et Sancto Vincentio levitae et martiri, et Sanctis martiribus Cornelio, Stephano, Calixto, Cosme et Damiano, in quorum nomine ipsa ecclesia dedicata est, atque jam pronominato (prenominato) Domno Pontio Episcopo, sive clericis ibidem Deo servituris castrum videlicet ab integro, quod vocatur Fornells cum omnibus terminis suis ab integro libere ingenue sicut hodie teneo et possideo tali tenore ut ipsum castrum Exemeno Santii ad servitium Sanctae Mariae et Episcopi teneat sicut per me ipsa die tenebat, donec ego et posteritas mea concammium sibi faciamus aut eius successoribus quod ipse libere et ingenue totum ipsum castrum Sanctae Mariae relinquad. Dono etiam molendina quae fuerunt Avinhaabz et de Moderaf. Furnum quem prius Sanctae Mariae non absolute dederam, modo absolute concedo; aut si voluerit Episcopus transmutare, faciat secundum quod bonum visum fuerit, de coetero omnes decimas de Barbastro praefato Episcopo attribuendo confirmamus ut secundum cannonum institutiones ipse eas distribuat juxta quod melius sibi visum fuerit ad honorem et gloriam Domini nostri Jhesu Christi. Confirmo insuper illi illam almuniam et illam terram, et illos ortos, et illas vineas quae prius donaveram. Concedo insuper huic praedictae ecclesiae pro remedio animae meae hac parentum meorum condolens paupertati eius, ut quicquid infra terminos civitatis emere aut juste poterit adquirire, sive a potestatibus sive a militibus, vel etiam a francis exceptis Regis fevalibus liberam habeat potestatem. Dono etiam quod clerici venientes ad sinodum, et ad festivitates maiores, et ad confitenciendum xrisma, ut nullum tributum donent in Alchantara (Alcántara) nec ipsi, nec jumenta eorum in quibus portabunt victum et vestitum. Hoc pacto ut in sinodis Episcopus et praesbiteri pro animabus patris et matris meae, et mea et posteritatis meae missas cantent. Si qua igitur persona contra hanc donacionem quam legitime sub hostipulatione Episcoporum Domni Petri, Pampilonensi Episcopi, Domni Berengarii, Barchinonensis Episcopi, Domni Stephani, Oscensis Episcopi, Domni Pontii, supra dictae Sedis Episcopi, et Abatum Petri Tomeriensis, Raimundi Ligerensis, Pontii Sancti Victoriani, Galindonis Sancti Johannis, Simeonis Jhesu Nazareni, et Petri Agerensis et Principum regni mei Exemeni Garzez de Montione et Calveti de civitate, et Fertunii Ati de Calasanz, et Barba torta et Santii Exemeni Martin et aliorum multorum temere ad inrumpendum vel contrariandum venire temptaverit, secundo vel tertio ammonita si non congrue emendaverit, careat dignitate honoris sui et insuper II libras auri componat. Facta est haec consecratio et Regis donatio et confirmatio Dominica II post Pascha anno Incarnationis Domini millesimo centesimo I regnante glorioso Rege Petro in Pampilona, in Aragone, in Superarbio, in Ripacurcia.