divendres, 20 d’octubre del 2023

XXIV, Esperansa de totz ferms esperans

XXIV.


Esperansa de totz ferms esperans

Flums de plazers, fons de vera merce,

Cambra de dieu, ort don naysso tug be,

Repaus ses fi, capdels d' orfes enfans,

Cossolansa dels fis descossolatz,

Frugz d' entier joy, seguransa de patz,

Portz ses peril, porta de salvan port,

Gaug ses tristor, flors de vida ses mort,

Maire de dieu, dona, del fermamen,

Sojorn d' amicx, fis delietz ses turmen,

De paradis lums e clardatz et alba.


Gloriosa, tant es la joya grans

Que us venc de selh qu' el mon capdelha e te,

Que vos lauzan no pot hom dir mas be,

Si tot lo mons n' era tos temps lauzans,

Quar en vos son totas plazens bontatz,

Gaugz et honors, salutz e caritatz,

Verdier d' amor, qu' el tieu pressios ort

Dissendet frugz que destruys nostra mort,

Verga seca fazen frug ses semen,

Porta del cel, via de salvamen,

De totz fizels lums e clardatz et alba.


Plazens dompna, qu' en vos a plazers tans

Que tot lo mons non diria 'l mile;

Gloriosa, pus que tant as de be,

Membre t de me e de totz tos clamans;

Qu' el tieus gens cors fon per nostr' ops creatz.

Cors gracios, ples de totas beutatz,

Pus que ses te non puesc trobar cofort,

Perduy me lay on es vida ses mort,

Pres del tieu filh que m' a fach de nien,

Si qu' ieu veya 'l sieu gay captenemen

Lay on no falh jorns ni clardatz ni alba.


A! quon seran jauzens e benanans

Tug vostr' amic d' entier joy per jasse;

E pus dieus vol qu' en vos sion tug be,

Gloriosa, siatz de mi membrans;

E sitot s' es grans vostra sanctitatz,

No m' oblidetz, dompna, per mos peccatz;

Qu' ayssi quon son mey falhimen pus fort

M' es maiers ops que m desliuretz de mort;

E quar de vos auta merce n' aten,

Merce m' aiatz per vostre chauzimen

Que me siatz lums e clardatz et alba.


Qu' ieu falhitz, fals, mi sent greus e pezans

Per mos fols faitz et ai razon de que,

Quar grans so 'ls mals qu' ai faitz e pauc li be,

E 'lh dic tafur, per qu' ieu suy merceyans

Que m razonetz, plazens dompna, si us platz,

Lay on seran dregz jutjamens donatz,

Que no y valran plag ni agur ni sort,

Ans aura quecx per se paor de mort;

Vos me mostratz al jorn del jutjamen

Vostre car filh, ab cara resplanden,

Que m don ab joy lum e clardat et alba.


Poderos dieus, verays e merceyans,

Merce m' aiatz, qu' ieu vos azor e us cre,

E us ren lauzor de l' honor e del be,

Que m' avetz fag temps e jorns, mes et ans.

Dieus paire, filhs salvaire, Crist nomnatz,

Sayns esperitz, e vera trinitatz,

Als peccadors donatz via e conort,

Que s desliuron dels liams de la mort,

E 'ls faitz venir al veray jauzimen

On seran faitz maynt glorios prezen

Lay on estan jorns e clardatz et alba.


Lo sons es tal, que tenh la folla gen;

Lev si qui dorm mentre qu' a merce pren

Dieus peccadors, qu' el jorns ven apres l' alba.


Vida don dieus ab joy ses marrimen

En paradis, ab tot lo sieu coven,

A totz ayssels que diran aquest' alba.


Guillaume d' Autpol.



Fin du tome quatrième.

XXIII, Luecx es qu' om si deu alegrar;

XXIII.


Luecx es qu' om si deu alegrar;

E sitot no m suy amaire,

Si vuelh ieu esser chantaire

Et en luec mon saber mostrar:

Qu' ieu dic que paucx ni grans avers

No val saber, qui l' avia;

Per que d' apenre quecx dia

Creys als plus savis lor volers.


Quascus deu entendre en plazers,

Gardan se de vilania;

E deu faire quascun dia

De be segon qu' es sos poders:

Pero, si s vol desmezurar,

Sos pretz no pot durar gaire,

Quar mezura essenh' a faire

So per que bos pretz pot durar.


Qui gran cor a de larguejar

Saber deu dont o pot traire;

Non dic qu' hom si deia estraire

De valer, ni no s tanh a far.

Grans afans es lo conquerers,

Mas gardar es maestria;

E qui pert per sa follia

No sap quals afans es querers.


Ses mezura sens ni sabers

No val ni grans manentia;

Pero luecx es que seria

Dans trop gardars e reteners:

Luecx es qu' hom deu outrapassar,

Luecx de calar, luecx de braire,

Luecx de donar, luecx d' estraire,

Luecx de sen, luecx de folleiar.


Qui son bon pretz vol tener car

No sia fols ni gabaire,

Quar fols es qui vol retraire

So que sap que fay a celar;

E fols qui vol dir totz sos vers,

E fols qui en fol se fia,

Fols qui falh e no s castia,

E fols qui sec totz sos volers.


Pons Fabre d' Uzes.

XXII, Cor ai e voluntat

XXII.


Cor ai e voluntat

Que fes us precx prezatz,

S' ieu ben far lo sabia;

E volgra m fos donatz

Sens e sabers assatz,

Sels qu' als precx convenria.

Dona sancta Maria,

Preyatz Ihesus, si us platz,

Cui es Cristz apellatz

E de paradis via,

Qu' ampar l' anima mia,

Si cum plazer li sia;

Que m perdon mos peccatz

Qu' ai pessan cogitatz

E ditz per ma folia,

Sels qu' ai obrat man dia,

Aissi quo non devia,

Don soi mot encolpatz;

Dona de dignetatz,

Vos m' en faitz guerentia.


Enquer prec que m vallatz,

Dona, e que m sofratz,

Qu' ieu vos laus tota via;

Pero crey qu' es vertatz

Que, si 'l sen dels prelatz

E 'l saber de clercia

Hom ajustar podia,

Et ieu poder avia

Qu' en mi fosson justatz,

Non seria bastatz

Ni 'l mile non auria

Del saber qu' obs m' auria

Al laus qu' ieu dir volria;

Dona, 'ls bes que son datz

En vos qu' enlumenatz

Tot lo mon que s perdia,

Per vos se salva e s guia;

Per qu' ieu dic ses fadia

Per vos son restauratz,

Dona, 'ls que son salvatz;

Aidatz me, qu' ieu sals sia.


Qu' ieu crey, si vos m' aidatz

Ni mos precx escoutatz,

Tant etz de dieu amia,

Leu sera acabatz

Mos precx et yssaussatz

Mielhs que no m tanheria,

Segon que ieu fallia

El temps que mal vivia;

Pero sui m' en laissatz,

Don prec merce m' aiatz,

Qu' estiers non puiaria

A la gran companhia

On es tot' alegria

De dieu qu' es trinitatz;

Ni veyria sa fatz,

Si merce no m valia.

O! maire de dieu pia,

No truep en vos fadia,

Sivals aitan m' aidatz

Quan que sia passatz,

Qu' ieu pres dels sanys estia.


Le frère mineur, moine de Foissar.

XXI, Be volria de la mellor

XXI.


Be volria de la mellor

De totas far chanso plazen,

Quar d' autra chantar non enten

Mas de la verge de doussor;

Qu' estiers non puesc mielhs mos bons motz despendre

Qu' en la doussa dona de paradis,

On dieus pauset totz los bes e 'ls assis,

Per qu' ieu li prec que 'l plassa mon chant prendre.


Aitan ses plus viu ad honor

Totz hom, quant ama coralmen

Aquesta dona d' onramen,

E met son temps en sa lauzor;

Quar ela 'n pot mout bon guizardon rendre

Que non es joys, plazer, solatz ni ris

Que non agues totz hom que la servis

E qu' en s' amor totz temps volgues entendre.


S' om pogues partir de follor

E de malvais entendemen

Son cor, e servis leyalmen

La mayre de nostre senhor,

E no volgues dieus tan soven offendre

Ni ves lo mon tan fort estar aclis,

Ja fals' amor non l' agr' aissi conquis

Que 'l fezes tan sos avols dons atendre.


Nulhs hom no val ni a valor,

Si non lauza la plus valen,

La mayre de dieu doussamen,

Per cui si salvon peccador;

Quar en lieys son totz bos ayps ses contendre,

La mieller es que anc fos ni hom vis;

Tan fon lo pretz dels sieus bes ricx e fis,

Per que dieus volc en lieys per nos dessendre!


Mout hi fes gran a nos amor

Dieus, quan venc en lieys humilmen

Per delir nostre fallimen,

E per portar nostra dolor,

E s' en laysset als sieus trahir e vendre,

Et ab sa mort la nostra mort aucis:

Mortz eravam tug, si dieus no muris,

Per qu' a luy plac son cors en crotz estendre.


Bernard d' Auriac.

XIX, Sirvens suy avutz et arlotz,

XIX.


Sirvens suy avutz et arlotz,

E comtarai totz mos mestiers,

E portacarn e galiotz

E rofian e balestiers

E prestaires et escudiers,

E say ben de peira murar;

Pero de cozir non truep par;

E manta portey mantas ves;

Et ai mais de mil auzels pres;

E suy joglar dels avinens,

E de VII. ordes suy crezens.


E fuy mazeliers e fis datz,

E corregiers fuy lonjamens,

E say far anels belhs e gens

E rateiras per penre ratz,

E far ausbercx e gonios,

E sai far putas e lairos

E semnar blatz, e fuy boviers,

E mais d' un mes mercadaniers,

E sai far arcas e vaysselhs,

Penches e fus e cascavelhs;

E sai far guabias e naus,

Cotelhs et espazas e faus;

E sai esser pestres e cocx,

E sai metre geys, quant es locx.


E suy clergues e cavalliers

Et escrivas e taverniers,

E sai far cellas et escutz,

E sei penher e faire glutz,

E sai teisser e far carbo,

E sai ben far de galh capo,

E sai far teules e capelhs,

E sai far jupas e jupelhs,

E sai far lansas e bordos,

E suy espessiers trop bos,

E sai batre lana e deniers,

E suy trop cortes agulliers,

E suy cambiaires leyals,

E suy enves las femnas fals.

E fis estueyras e tamis,

E serquiey aur e pueys m' assis

A cavar argen per tres ans,

E fuy corrieus arditz e grans;

E sai far fres et esperos,

E budelliers suy a sazos,

E fis caus e fuy campaniers,

E sai ben esser falconiers,

E fuy portiers e baru faut

E guacha per freg e per caut,

E billaires e berretiers,

E fuy de seda bos obriers,

Et engienhs fi, si dieus me gar,

E cordas e pairols sai far.


Encar n' ay avutz de plus belhs,

Qu' ieu gardiey fedas e anhels

E fuy crestaire de porcelhs,

E tenh fil de mantas colors,

E toquiey azes e saumiers,

E fuy may de dos mes porquiers, 

E fuy penchenayre de li,

E guardiey may d' un an moli,

E fuy manescalc de cavalhs

E guardiey eguas per las valhs,

E fabres e pelleciers

E ballestiers e sabatiers,

Qui m' en vol creyre, bos fols suy

E savis be, quan truep ab cuy.


                                        Raimond d' Avignon.

XVIII, Ben es adreigz E sap qu' es alegranza,

XVIII.


Ben es adreigz

E sap qu' es alegranza,

Et esser pros

E tot lo meil chauzir,

Cel cui respeigz

D' enteira benananza:

Reten joios,

E sol per deu servir;

Los vains deleigz

E las vanas legors

Del segle fals

Relenquis et ublida,

Qu' aissi s conquer

Viure qu' es mieillz de vida.


Qu' en alegrier

A tot jorn mais s' afina,

Sol esperan

Lo joi perpetual,

E 'l dezirier

Del joi a per mezina

Contra l' afan,

E 'l destric temporal,

Si que leuzer

Li semblon li plus greu,

Et a sa fi

Vai l' arm' en vid' eterna;

Per qu' es fols quecs

Qu' en tal joi no s governa.


Sitot estreigz

Sembla l' encomenzanza,

Pueis saboros

Es tan l' estern segur,

Qu' estiers destreigz

Et a greu ses pezanza;

Es sofrachos

Chascuns de joi jauzir,

Qu' el plus eleigz

Jois mondans es dolors

Tan desleials

Com hom, plus l' a complida,

Tan mais s' arm' er 

Aprop sa mort marida.


Doncs laig sentier

Sec cel q' ab leis camina,

E qui penzan

Non vailh vid' eternal

E 'l gaug sobrier

Qu' a cel q' a deu s' aclina,

E com pezan

Son turment enfernal,

E com cel qui er

Visquet mor hui de leu,

Car dreigz aissi

Vol que chascuns deterna

Com hom es cecs,

Pueis fai don s' arm' enferna.


Per qu' eu, cui dregz

Non pot cobrar pidanza,

Prec l' aut pidos

Qui vol per nos morir

Qu' el mieus neleigz

No ill faza far venianza,

E que cochos

Faza m si obezir

Qu' el chauz e 'l freigz

Qu' atrai aitals folors

M' er estiers sals,

Tan fort m' es abelida

L' artz qu' a l' enfern

L' arma capdel e guida.


Mas si be mir er

L' enfernal desiplina

Per laid enjan

E per faire maint mal

Socors entier

M' en faiz, verges regina,

Don conort an

Maint cui razos desval,

Quar des tot pier,

Si deus non fai en breu

Perdon tan fi,

Qu' oimais plus no m' esquerna

Fals jois ni decs

Don moiren sempiterna.


Don vos requier,

Domna, q' en preiatz deu

Qu' ieu sec ma fi

E no y trueb vid' eterna,

Si vostre precs

No m n' es lums e lanterna.


Barthélemi Zorgi.

XVII, Ihesum Crist, nostre Salvaire,

XVII.


Ihesum Crist, nostre Salvaire, 

Per salvar nasquet de maire,

Salut fes e mandet faire,

Car sel que la fai l' aten.


Aiso es gran cortezia,

Qui salva que salvat sia;

Qui autre a salut guia

Venir deu a salvamen.


So es qui la gen marrida

Viest e pays e los ajuda,

Sel jorn lur salva la vida

E de la mort los defen.


Car qui so non lur faria,

Fams e freg e malautia

E dolor los aussiria,

En aissi nostre vezen.


Mas sel que ben o vol faire,

Can lor ve la pena traire,

Salva los et es salvaire,

Segon lo mieu essien.


Per que hom que salut vuelha,

De salut faire no s tuelha;

E cora que salut cuelha,

Semen la primieiramen.


Car qui vol cuillir avena

Primieiramen la semena,

E qui semena en pena

Aquel cuelh en jauzimen.


Aus tu que amas l' anona

E deziras la corona?

Qui so que ama non dona,

So que desira non pren.


Aus tu que as draps e pelhas,

E vezes de freg vermelhas

Las gens, e claus tas aurelhas

A lur votz, cant van queren?


Tu quiers a dieu mantas causas;

Fols iest, car parlar li n' auzas;

Dieus a sas aurelhas clauzas

A ta votz, que no t' enten.


Aiso es mezura granda,

Qui no fai so que dieus manda

L' enemix l' a en sa landa,

L' arma metra en turmen.


De sens nos demanda tot dia

Can los paures nos envia;

E dis que qui lur daria

Demandes seguramen.


Ja negus hom que dieu creza

Non amassara rigueza,

Que ill pietatz e ill grineza

Li fay despendre l' argen.


No us pessetz qu' en una plassa

Merces ab gran aver jassa,

Que l' avers la merce cassa

E 'l merces l' aver despen.


Merces es cauza tan larga

Que de be faire no s targa,

Aver e peccat descarga

A son don cominalmen.


Merces vol, e dieus o manda,

Que hom son aver espanda

Lai on es nessieira granda,

E dieus ren en per un cen.


Dieus comanda c' om entenda

Sos comans, e qu' els aprenda;

E c' om sos vezis reprenda,

Can n' aura conoissimen.


Mas sel que lauza folia

E no blasma ni castia

Malvatz faitz, ni los desfia,

Pecc' ab doble falhimen.


Per que cascus en sa vida

De l' obra que l' es cobida,

Mentre que 'l clartat lo guida,

Deuria obrar lialmen.

Car qui fai delial obra,

Segon c' a servit o cobra,

E croy guizardo li sobra,

E 'n tray pena e turmen.


Aus tu que cantas las messas

E fas a dieu tas promessas?

Si no so sanas tas pessas,

Obras a ton dampnamen.


Sel que fai lo sagrifizi

No s tanh que s pes nuil mal vizi,

Ni qu' en aquel panh s' afizi,

Mas sol el sant sagramen.


Aus tu que as las grans terras

E per pus fas plag e guerras?

Del tort don manjas ni ferras

Rendras comt' al jutjamen.


Pueys que dieus t' a dat ton vieure

E que cobeitat t' enieure,

Dregz es c' al turmen te lieure

E que t tola 'l remanen.


Aus tu que tens las bailias

E que fas las simonias?

S' enans la mort no t castias,

Pueys no y as conseguimen.

Car si ab enjan baileyas,

Ab erguelh et ab enveyas,

Vas yfern cre que sopleyas,

Car fas l' obra falsamen.


Aus tu que te fas legista

E tols l' autruy dreg a vista?

Al partir n' er t' arma trista,

S' as mal jutjada la gen.


Tu que dizes que dreg sabes,

E per cobeitat t' entra bes,

Vas yfern cre qu' en sotz sabl' es

Plus c' om que dreg non enten.


Aus tu que gleyza governas

E cobeitas e campernas

L' autruy dreg? del tort t' infernas,

Si caritat no t defen.


Car si a tort escumenjas,

De tu meteis cre que t venjas,

Que no s tanh las gens destrenjas

Mas tant c' a razon cossen.


Mas sel sec via segura

Qu' en totz sos fatz met mezura, 

Car caritatz e drechura

Lo conduc a salvamen.

Aus tu que donas mezinas

E que jutjas las orinas?

Si tas obras no so finas,

A tort galias la gen.


Tu que sabes de fezica,

E no t prezas una fica,

Qu' el ben e lo mal te gica,

Tal fals obra t sobrepren.


Aus tu qu' en orde t' apaissas

E sojornas e t' engraissas?

Pertz te, si ta regla laissas,

Ni fas fol captenemen.


Pus c' a dieu son vot non tenes

E qu' en tos fatz lo malmenes,

Dreitz es c' a la mort o penes,

Sitot estas en coven.


Aus tu que fas compras e vendas, 

Falsa caresma e calendas,

Tan qu' en aquel fag entendas?

T' arma engana s e s ven.


Pus que tos vezis enganas

Ab fals pes, ab falsas canas,

Dieus te met ab las soanas

Com fals deniers c' om no pren.

Aus tu que dizes lauzenjas

E que de mal dir desrenjas?

Fols yest, si las gens blanstenjas

Sinon per castiamen.


Car si de mal dir t' esforsas,

Fas que fols, si be t deportas,

Que no s tanh las jens remordas,

Car peccas y mortalmen.


Aus tu que trop voles beure

E la nueg te colgas ieure

Tro 'l dema? non es desueure

Que as begut eyssamen.


E cant as ta test' armada

De vil cor, e l' a levada,

Mot yest en sola balada

Qu' escarmisson t' en la jen.


Aus tu que trop te enfrunas

De manjar, e pauc enduras?

Si 'n est segle no dejunas,

L' autre t deu far espaven.


Car qui en manjar non met tenpre

E fai son dieu de son ventre,

Dreg es que dieus deseguentre

Lo laisse al jutjamen.

Aus tu que toles ni enblas?

Las! com de paor non trenblas!

Can prens l' autruy que non rendas,

Mot as malvat ardimen.


Erguel y fas e sobreyra

E t' arma sec avol feyra,

E 'l cors, si es qui l' engueyra,

Pot n' esser pendut al ven.


Tu qu' en adulter' intendes

E garas que no t' esmendes,

Pel delieg c' al cors cossentes

Seras punitz malamen.


Pus qu' en peccat te delieitas,

E ton criator despeytas,

Auias qual loguier en penras:

Dolor, pena e turmen.


Aus tu que obras ab uzura

E metz dieu a no t' en cura?

So que la gen paubr' endura

Manjas e beves soven.


Sabes doncx, pus l' autruy brost as

Ab gran tort, ab paucas sostas,

Un jorn ve que so qu' ajostas

Ira tot cominalmen.

Aquel jorn deu far fereza

A sels que an cobezeza,

Que moble d' un' egaleza

Auran li paubr' e 'l manen.


Aquel jorn es de cossire,

Car dieu trac per nos martire,

E 'l jorn que mort, al ver dire,

Abduy porton espaven.


E si d' aquetz dos membrava

Ad home, e pueys peccava,

Malvestat vey qu' el sostcava,

Et es del tot negligen.


Aus tu que as ren destruchas

Las monedas que trabuchas?

Per un deniers que n' estuchas

En tols X. a l' autra gen.


Si tot ho fas a presensa,

E no prenes penedensa

Tu cairas en la centensa

De dieu pair' omnipoten.


No m par c' aia de dieu cura 

Ni c' ame dieu ni drechura

Qui franch la leial mezura,

E la malvaiza concen.

Aus tu que yest laoraires

E que yest malvais bolaires?

Plus lag falhes c' autre laires,

Si mens terras ni renden.


Car si l' autruy dreg cobeitas

E 'n giques las vias dreitas,

Sabes qual loguier enpleitas?

Mort que t penra soptamen.


Aus tu que tos jornals loias

E pueis de l' obrar t' enoias?

Dels morts cre que t' apropias,

S' as falsat ton covinen.


Pos quecx, segon sa manieira,

Deu far obra drechurieira,

E, si sec aital carreira,

Pot vieure mot leialmen.


Estay donc en penedensa,

Et aias ferma crezensa,

E non cobeitar gran sensa

Ni 'l ben d' aquest mon dolen.


Car tot cant es ni ja sia

Aur, aver e manentia

No val res ses la paria

Del paire omnipoten.

Doncx pos las vanitatz vezes

D' aquest mon, per que non crezes

Aquel que fo mortz e prezes

Per nostre desliuramen?


Qu' el te mostra doas vias,

E potz chauzir, se vezias;

E si la meillor non trias,

Ta clartatz no t val nien.


Doncx ben yest fols, si non gardas,

Cant t' apatiscas ni t lardas

Que tu mezeuses non tardas

Ni t metas en fuec arden.


Tu qu' els deleitz del mon voles

Homs o femnas, ren no t doles;

De tos tortz, cor que trascoles,

Auras ir' e marrimen.


Pensat doncx, cant ti sojornas,

Don moguis ni en que tornas,

Car sobremal t' arm' enfornas

En trebaill et en tormen.


Mas cobreras, si t castias,

Sol dezesperatz no t sias,

Que dieus ti vol, si 'l volias,

Et as molt bon partimen.

Pos que tal patz podes faire,

Que atendes doncx, peccaire,

Que 'l mortz no t sostera gaire,

Ans te penra sopdanamen.


Estai doncx en penedensa

Et aias ferma credensa,

E reten en sovinensa

Sel que t formet de nien.


Dieus te fes a sa semblansa,

Membre t doncx la crox e 'l lansa

E 'l trebaill e ill malanansa

Qu' el trais pel tieu garimen.


Las! ben mot ti pot retraire

Lo senhers qu' es caps e paire

Que dels tieus tortz fo penaire

E soffri mort e turmen.


Pensat doncx en ton coratge,

Mentre que yest el passatge,

Pos per te met tan car gatge,

Que segas son mandamen.


Dieus non vol sias toleire,

E vol cregas ton preveire

Qu' els bens que t mostra deves creire

Senes tot corrumpamen.

Aia s merce e largueza,

E renha ab leialeza,

E gurp tort et avareza

E tot fals perpauzamen.


Et enpres, s' en aissi renhas

Ni tant en tos fais t' estrenhas,

Segurs siest c' a la mort veinhas

Vas Ihesu Crist qui t' aten.


Preguem doncx qui ns apana

E pres per nos carn humana,

Que ns don far via sertana

Com tengam ves lui breumen.


E preguem sa doussa maire

Que ns enseigne e ns esclaire

Ab son filh et ab son paire

Tan per qu' en siam jauzen.


E tug digam en Amen

Gratias al seinhor valen,

Que el nos gart del tormen

D' enfern orrible e puden.

Amen.


Pierre Cardinal.

XVI, Dels quatre caps que a la cros

XVI.

Dels quatre caps que a la cros

Dels quatre caps que a la cros

Ten l' us sus ves lo firmamen,

L' autre ves abis qu' es dejos

E l' autre ten ves Orien

E l' autre ten ves Occiden,

E per aital entresenha

Que Crist o a tot en poder.


La crotz es lo dreg gofainos

Del rey cui tot quant es apen,

Qu' om deu seguir totas sazos,

Las soas voluntatz fazen;

Quar qui mais y fai, mais y pren;

E totz hom qu' ab lui se tenha

Segurs es de bon luec aver.

Cristz mori en la crotz per nos

E destruis nostra mort moren,

Et en crotz venquet l' orgulhos

El linh on venia la gen;

Et en crotz obret salvamen,

Et en crotz renhet e renha,

Et en crotz nos volc rezemer.


Aquest faitz fo meravilhos

Qu' el linh, on mortz pres naissemen,

Nos nasquet vida e perdos,

E repaus en luec de turmen:

En crotz pot trobar veramen

Totz hom, que querre l' i denha,

Lo frug de l' albre de saber.


Ad aquest frug sem totz somos

Qu' el culham amorozamen;

Qu' el frug es tan belhs e tan bos

Que, qui 'l culhira ben ni gen,

Totz temps aura vida viven;

Per qu' om del culhir no s fenha,

Mentre qu' en a luec e lezer.


Lo dous frug cuelh qui la crotz pren

E sec Crist vas on que tenha,

Que Cristz es lo frugz de saber.


Pierre Cardinal.

XV, Vera vergena Maria,

XV.


Vera vergena Maria,

Vera vida, vera fes,

Vera vertatz, vera via,

Vera vertutz, vera res,

Vera maire, ver' amia,

Ver' amors, vera merces,

Per ta vera merce sia

Qu' estenda en me tos heres. 

De patz, si t plai, dona, traita 

Qu' ab ton filh me sia faita.


Tu restauriest la follia

Don Adam fon sobrepres;

Tu yest l' estela que guia

Los passans d' aquest paes,

E tu yest l' alba del dia

Don lo dieus filhs solelhs es,

Qu' el calfa e clarifia,

Verais de dreitura ples.

De patz, si t plai, dona, traita

Qu' ab ton filh nos sia faita.


Tu fust nada de Suria

Gentils e paura d' arnes,

Umils e pura e pia

E fatz, en dis et en pes,

Faita per tal maestria

Ses totz mals, mas ab totz bes,

Tant fust de doussa paria

Per que dieus en tu se mes.

De patz, dona, si t platz, traita 

Qu' ab ton filh nos sia faita.


Aquel qui en te se fia

Ja no 'l cal autre defes,

Que, si tot lo mon peria,

Aquel non penria ges,

Car als tieus precx s' umilia

L' auzismes, a cuy que pes,

E 'l tieu filhs non contraria

Ton voler neguna ves.

De patz, dona, si t platz, traita

Qu' ab ton filh nos sia faita.


David en la prophetia

Dis, en un salme que fes,

Qu' al destre de dieu sezia,

Del rey en la ley promes,

Una reyna qu' avia

Vestirs de var e d' aurfres;

Tu yest elha, ses falhia,

Non o pot vedar plaides.

De patz, dona, si t platz, traita

Qu' ab ton filh nos sia faita.


Pierre Cardinal.

XIV, Un decret fauc drechurier,

XIV.


Un decret fauc drechurier,

E dic, si clergues layc fier,

Que fieira lo colp primier,

Pus l' apostolis o dis,

E 'l laicx feira per entier

Lo segon colp e 'l derrier,

E pueys sia 'n patz e fis.


Pus no m fauc autre jornal,

Farai una decretal

Que qui a moller venal

Que la lays a sos vezis;

E, si la torna en l' ostal,

Que l' enfant sion leyal,

Pus elh los pays e 'ls vestis.


Clercia no valc anc tan

Qu' els solo anar prezican,

Aras van peiras lansan

A l' autra gen,

E tenon per publican

Selh qui s defen.


Cavaliers solon raubar; 

Ar an melhurat lur afar

De mentir e de perjurar; 

E so que solion manjar 

Porton vestit.


Dompneys es melhuratz mot fort 

Que sol dar ad home la mort, 

Ans que n' agues juec ni deport,

Ni fos volgutz;

Aras, ab que deniers aport,

Sempre er drutz.


Vilas no solon aver sen

Mas de laorar solamen;

Aras son vezat e saben,

S' an plen la pelh,

Et a plag, avan sagramen,

Qu' eron libelh.


Pierre Cardinal.

Anales de Cataluña, Narciso Feliu de la Peña y Farell (Index)

(Nota del editor : Se corrige parcialmente la ortografía en castellano.)  Imagen: Biblioteca de Catalunya. Llibres Pere Borrás: MCMXIX: D. V...