XVII.
Planhen, ploran ab desplazer
Et ab gran trebalh, las! qu' ieu ai,
Fenisc mon chan, quar re valer
No m poiria negus temps mai;
E vuell que gaug parta de me,
Pus mortz a partit d' aquest mon
En Guillem de Lodeva de
Que m venia joys jauzion.
Mortz, menat n' as selh qu' en poder
Avia pretz fi e veray,
E sabia far son dever
Mielhs que lunhs qu' en remanha say,
E mielhs so qu' a valor s cove,
E mielhs bos faitz de cor volon,
Per que aitan, quan m' en sove,
Ai piegz que selh qu' om viu rebon.
E qui sabra mais mantener
Proeza tan be? non lo y say,
Quar aquilh que an mais d' aver
Son pus cobe e pus savay;
Tot quant es e mi eys menscre,
Quar moron aquilh qui bos son
E 'l malvat vivon, dieus! per que
Tan de dol n' ay qu' el cor mi fon.
Esta terra 'n val menhs per ver
Per sa mort, e so qu' als pros play,
Dos e condugz e sostener
Los paupres en lur gran esmay,
Et aver de forfag merce;
Mala mortz, tu as frag lo pon
Don venian tug aquest be,
E menat l' as, ieu no say on.
Que m' enanso miey mal saber,
Que negus temps mais no 'l veyray?
Ailas! e tan greu desplazer
Del franc gent noyrit que faray?
Dieus li perdo, qu' el mon soste,
E 'lh done l' ostal deziron
On so 'ls apostol pres de se,
E 'l gaug perdurable damon.
Maire de dieu, fons de merce,
La tua grans bontatz l' aon,
E 'l meta lay on an ab te
Las verges gay joy jauzion.
Jean Esteve.
