XVII, Planhen, ploran ab desplazer

XVII.

Planhen, ploran ab desplazer

Et ab gran trebalh, las! qu' ieu ai,

Fenisc mon chan, quar re valer

No m poiria negus temps mai;

E vuell que gaug parta de me,

Pus mortz a partit d' aquest mon

En Guillem de Lodeva de

Que m venia joys jauzion.

Mortz, menat n' as selh qu' en poder 

Avia pretz fi e veray,

E sabia far son dever

Mielhs que lunhs qu' en remanha say,

E mielhs so qu' a valor s cove,

E mielhs bos faitz de cor volon,

Per que aitan, quan m' en sove,

Ai piegz que selh qu' om viu rebon.

E qui sabra mais mantener

Proeza tan be? non lo y say,

Quar aquilh que an mais d' aver

Son pus cobe e pus savay;

Tot quant es e mi eys menscre,

Quar moron aquilh qui bos son

E 'l malvat vivon, dieus! per que

Tan de dol n' ay qu' el cor mi fon.

Esta terra 'n val menhs per ver

Per sa mort, e so qu' als pros play,

Dos e condugz e sostener

Los paupres en lur gran esmay,

Et aver de forfag merce;

Mala mortz, tu as frag lo pon

Don venian tug aquest be,

E menat l' as, ieu no say on.

Que m' enanso miey mal saber,

Que negus temps mais no 'l veyray?

Ailas! e tan greu desplazer

Del franc gent noyrit que faray?

Dieus li perdo, qu' el mon soste,

E 'lh done l' ostal deziron

On so 'ls apostol pres de se,

E 'l gaug perdurable damon.

Maire de dieu, fons de merce,

La tua grans bontatz l' aon,

E 'l meta lay on an ab te

Las verges gay joy jauzion.

Jean Esteve.