XIII.
Ara farai, no m puesc tener,
Un sirventes en est son gay,
Ab bos motz leus per retener,
Sitot chantar cum sol no m play;
Quar li ric son tan non chalen
Qu' el pretz ne perdon d' aquest mon,
Quar cobeytatz los vay vensen,
Don proeza s bayssa e s cofon.
Quar aras no ven a plazer
Joys ni deportz ni pretz veray,
Enans creys malvestatz per ver
E falsetatz contra ver vay,
E paratges pren aunimen
Per vilas coutz on totz be s fon,
Quar tan son ples de mal talen
Que tot bon fag de lor s' escon.
E qui vol de lor grat aver
Er ses merce ab cor savay,
E fara tot fach per aver
Sol que n' aya, que pueys n' er may
Honratz e tengutz per paren,
E sia vengutz no sai don;
Qu' er non es prezatz hom valen,
Si non a pro de que s' aon.
Mas us enfans cobra poder
Qu' es a paratge lums e ray,
Que ses elh no pogra valer
Ans er al bas per tos temps may,
Mas tant a pres gran honramen
De selhs de qui fetz planqua e pon,
Eychanple tal qu' ab cor temen
Son Frances, quar tan prop li son.
Don prec Ieshu Crist que poder
Li don e qu' el garde, si 'l play,
Que clercx no 'l puescon dan tener
Ab fals prezicx totz ples d' esglay,
Quar tant es grans lur trichamen
Qu' el fuecx enfernals plus preon
Ardran, quar volon tant argen
Qu' hom peccaire fan cast e mon.
A la gleiza falh son saber,
Quar vol los Frances metre lay
On non an dreg per nulh dever,
E gieton cristias a glay
Per lengatge sens cauzimen,
Quar volon lo segle redon;
Pero en camp clercx non aten,
Mas de perdon daran un mon.
Lo coms a laus de tota gen
D' Astarac, e s' espenh amon
Son pretz, et a en dar talen,
E flac cor ab luy no s' apon.
