XI.
Molt mes greu d' En Sordel, quar l' es falhitz sos sens,
Que cuydava qu' el fos savis e conoyssens,
Per que dintre mon cors en suy era dolens,
Quar tan honrat condug don a tan avols gens
Cum lo cor d' En Blacatz qu' era sobrevalens;
Aora lo vol perdre, en que falh malamens,
Qu' aissi cum pert aquest ne perdria cinc cens,
Mas ja no y er perdutz entr' els flacx recrezens.
Que las dompnas valens lo partran entre lor,
Et en luec de vertutz lo tenran per s' onor:
E mi dons de Proensa, quar a de pretz la flor,
Prenda 'n premeiramens, e 'l gart per fin' amor.
Pueys mi dons de Bearn, quar a vera valor,
Vuelh qu' en prend' atressi tan qu' en torn la dolor,
Qu' ilh aura de sa mort, en gaug et en doussor;
Quar tos temps enanset son pretz e sa lauzor.
La comtessa prezans, dona de Vianes,
Vuelh que prenda del cor, pus a bon pretz conques;
E gart lo ben e gen per la vertut que i es,
E penra 'l tos temps ben, si 'l guard' en totas res.
E 'l belha de la Chambra, en cui sera ben mes,
Vuell qu' en prend' atressi, pus a totz autres bes;
E gart lo en aissi cum fai son cors cortes,
E no 'l pot mielhs gardar al laus dels ben apres.
Na Guida de Rodes prendra del cor, quar fai
Sos bes grazir als pros, e quar totz bes li plai;
E gart lo ben e gen, quar ad elha s' eschai,
Que sitot ilh val pro, tos temps en valra mai.
Na Rainbauda del Baus prenda del cor assai,
Quar ilh es belha e bona et a bon pretz verai,
E gart lo ben e gen, quar tot quan gen l' estai
Garda, salvan s' onor e son plazen cors gai.
Silh de Lunelh, quar a verai pretz cabalos,
Vuelh que prenda del cor, qu' aissi s tanh, per amdos,
Quar ilh es belha e bona, e 'l cors plazens e bos,
E gart lo ben e gen, et aura 'n grat dels pros.
Pueys vuelh que del cor prenda la bella de Pinos,
Quar ilh es belha e bona et a plazens faissos,
E gart lo en aissi, quar sos cors amoros
Tenra 'l vertutz del cor tos temps gais e joyos.
De l' arma d' En Blacatz pens dieus lo glorios,
Qu' el cor es ab aquelhas de qu' el era enveyos.
Belh' Ermenda plazens, sol que dieus mi sal vos,
Cui que plass' o que pes, tos temps viurai joyos.
Bertrand d' Alamanon.
