XXXI.
Qui se membra del segle qu' es passatz
Com hom lo vi de totz bos faitz plazen,
Ni com hom ve malvais e recrezen
Aquel d' aras, ni com er restauratz
Non er per cel qui venra plus malvatz,
Totz hom viura ab gran dolor membran
Cals es ni fo ni er d' aissi enan.
Mas non es dreitz c' om valens ni prezatz
Se recreza per aital membramen,
Ans taing s' esfortz tot jorn plus vivamen
C' om sufra 'l fais de pretz qu' es mesprezatz;
Car cel n' a mais que plus fort n' es cargatz,
E car es dreitz s' esforso ill prezan
De ben, on plus l' avol s' en van laisan.
En plus greu point non pot nuillz esser natz
Com cel que pert dieu e 'l segl' eissamen,
Tot aital son li trist malvatz manen
C' an mes a mort domnei, joi e solatz;
Tan los destreing non fes e cobeitatz
C' onor e pretz en meton en soan,
E dieu e 'l mon en geten a lor dan.
Ai! com pot tan esser desvergoignatz
Nuls hom gentils que an' enbastarden
Son lignatge per aur ni per argen;
Que l' avers vai leumens e la rictatz,
E 'l vida es breus, e la mortz ven viatz;
Per c' om degra leialmen viure aman,
Deu retener del mon grat gen regnan.
Dels maiors mov tota la malvestatz
E pois apres de gra en gra deissen
Tro als menors, per que torn en nien
Fins jois e pretz, e qui vol pretz ni 'l platz
Pot l' aver leu, car tan n' es granz mercatz
Que per cinc solz n' a hom la peza e 'l pan,
Si 'l tenon vil li ric malvatz truan.
Na Gradiva, qui que estei malvatz,
Per vos n' azir malvestat et enjan,
Et am valor e joi e pretz e chan.
Al rei tramet mon sirventes viatz
Cel d' Aragon, qu' el fais lo plus pesan
Sosten de pretz, per qu' el ten entre man.
