XXV. Carta censualis pro monasterio Vallis Laureae, an. MCLVI. (1156)

XXV.

Carta censualis pro monasterio Vallis Laureae, an. MCLVI. (1156) (Vid. pág. 135.)

Ex arch. monast. SS. Crucum.

Sit notum omnibus hominibus qualiter ego Girardus Abbas S. Mariae Vallis Laureae et Guillelmus, frater de Monte pessulano, omnisque conventus Vallis Laureae donamus tibi Bertrando de Tolosa et uxori tuae Jordanae, filiisque vestris omnique vestrae progeniei atque posteritati Almuniam de Cherta cum omnibus suis diversi generis arboribus, et cum omnibus suis pertinentiis et cum omnibus ingressibus, egressibusque suis et cum omnibus suis ad se pertinentibus aquis. Tali modo ut habeatis et teneatis atque possideatis et expletetis eam potenter et integriter per cuncta saecula, ita quod donetis nobis et omnibus successoribus nostris et omnes quicumque eam post vos habuerint, V cantaros olei annuatim in Natale Domini per censum; possitisque facere ex ea totas vestras voluntates complidament salvo isto supra nominato censu, sine ulla contradictione nostra. Si quis hoc violare praesumpserit nil valeat, sed in duplo componat, et insuper hoc firmum omni tempore permaneat. Factum est V. kalendas junii anno Domini M.C.LVI. = Sig+num Gerardi, Abbatis Sanctae Mariae Vallis Laureae. = Sig+num Guillelmi fratris de Monte pessulano. = Ego Gaufredus Dertusensis Episcopus. = Sig+num Guillelmi Raymundi Dapiferi. = Sig+num Guillermi de Copons. = Sig+ num Guillermi de Castrovetulo. = Sig+num Petri de Sancto Minato. = Sig+num Natalis qui hoc scripsit die et anno praenotato.

XI. De translatione corporis B. Eudaldi M.

XI. 

De translatione corporis B. Eudaldi M. (V. pág. 60.) 

Ex breviar. Rivipollensi sec. XIV. 

Anno igitur nongentessimo septuagessimo octavo (978), quo pro redemptione generis humani ex Mariae Virginis utero processit Deus et homo. Erat quidam abbas nomine Guidisclus Rivipollensis coenobii in honore Dei Genitricis ac perpetuae virginis consecrati, qui gregis sibi comissi curam regulariter ac strenue gerens. 

Lectio II. Inter coetera bonorum operum studia, quosdam ex suis direxit in Gallias, ad asportanda, si forte reperirentur, Sanctorum pignora, per quae inter mundialis vitae discrimina provenirent sibi desiderata subsidia.

Lectio III. Iunctus est autem eis quidam profuga, regionis, ad quam ire disponebant, indigena. Qui simulata fide praedicto abbati sepius suggerebat secum suos mittere, cuius ducatu atque praesidio possint votis eius animi respondere. Sed ipsius falsitatis in brevi patuere molimina. 

Lectio IIII. Transmissâ etenim Pirenea iugâ, post innumera pene devia, sibique poenitus incognita, iam inter spem metumque positos, dimisit in quadam silva, et ut erat profuga fugiit, et postea non comparuit. Illi vero se delusos comperientes, regredi ad propria parant.

Lectio V. Divino autem nutu devenerunt in quadam villa termis habundantissima, fluminibus, et pontibus ad adeundum pene imparatissima, et perpetuis trabibus simul et viarum anfractibus undique circumsepta, et ab incolis actenus Aquis vocitata. (Aguas, Aigües)

Lectio VI. Qui benignissime illos excipiunt, eaque nocte, quae praecedebat festivitatem omnium Sanctorum, secum manere compellunt, rogantes ut in praedicta sollempnitate missas celebrarent, et divinum officium ibi peragerent, et eis praedictae incolae necessarium apparatum libenter subministrarent. 

Lectio VII. Siquidem duo ex praedictis legatis erant ecclesiastici ordinis viri satis ad hoc peragendum idonei. Quorum votis annuunt, et celebrem cum illis ducentes diem, rogata pro posse perficiunt. 

Lectio VIIII. Nocte vero sequenti omnes incolas ipsius loci alto sopore depressos aspiciunt. Tunc quod in recessibus altae mentis absconderant, iam secum revolvunt, si forte divinae pietati eorum praecibus annuere libeat, ut aliquod ex sanctorum corporibus secum asportari concedat.