XXI. Bernardi Comitis Bisuldunensis, Willelmi filii, donatio ad ecclesiam S. Mariae Bisuldunens. de decima monetae *cusae in Bisulduno an. MLXXIV. (1074)

XXI.

Bernardi Comitis Bisuldunensis, Willelmi filii, donatio ad ecclesiam S. Mariae Bisuldunens. de decima monetae *cusae in Bisulduno an. MLXXIV. (1074) (Vid. pág. 70.)

Ex arch. eccl. S. Mariae Bisuldun. 

Notum sit omnibus hominibus presentibus, et futuris, quia ego Bernardus gratia Dei Comes recognosco, quoniam pater meus Willelmus Comes bonae memoriae dedit Domino Deo et Sancto Ligno Crucis, et Sanctae Mariae cujus ecclesia est consecrata juxta murus Bisulduni, ipsa moneta de praescripto Bisulduno, et ego teneo eam per benefitium praedictae Sanctae Mariae. Et propter hoc in nomine Domini, ego praedictus Bernardus, gratia Dei Comes, donator sum Domino Deo et Sancto Ligno Crucis et Sanctae Mariae et Sancto Michaeli, et Sancto Genesio, et omnibus Sanctis, quorum reliquiae sunt in praedicta ecclesia, propter eleemosinam, et propter animam praedicti patris mei Willelmi et fratris mei, vel omnium parentum meorum seu propter remedium animae meae de omnibus peccatis meis, ipsam decimam de ipsa moneta, quae fuerit facta in praedicto Bisulduno amodo et usque in sempiternum, tam de auro, quam de argento quam in monetatico, et in capite, ut praedictus locus Sanctae Mariae semper quiete teneat, et habeat et possideat sine blandimento de ullo homine vel foemina, in tali videlicet ratione, ut nec ego, nec aliquis Comes, qui futurus sit post me, neque Abbas, neque aliquis clericus possit ipsum praedictum decimum aliquo malo ingenio tollere, aut commutare vel alienare, neque per fabum, neque per ullum assensamentum, sed semper stet in dominio, et in communitate canonicae praedicti loci. Et si est homo, vel homines, foemina vel foeminas, qui tollat, aut tollant, aut tollere voluerint hoc superius scriptum, id est, ipsum decimum de ipsa moneta, in iram Dei Omnipotentis incurrat, et fiat participatio ejus cum Datan, et Abiron, et cum Juda traditore, qui Dominum tradidit, et sit anathema, maranatha. Et sicut superius scriptum est, sic trado in dominio, et potestate Sanctae Mariae, et aliorum Sanctorum sine ulla reservatione, et sine enganno. Quod si ego donator, aut ullus homo, vel foemina, qui contra hanc cartam donationis venerit ad inrumpendum, vox ejus in nullo proficiat, et pro temporali poena velut sacrilegus componat, et in antea ista scriptura donationis incomvulsa permaneat omnique tempore. Facta ista carta donationis quinto idus septembris anno decimo quinto regni Philippi Regis. = Sig+num Bernardi gratia Dei Comitis, qui istam cartam donationis fieri jussi, firmavi, et testes firmare rogavi. = Sig+num Raimundi Comitis, qui hoc donum laudo et firmo (a). Sig+num Arnalli Delorcio. = + Guillelmus Sacerdos, qui istam cartam donationis rogatus scripsi et subscripsi die et anno quo supra. 

(a) Hunc Raymundum existimo fuisse Comitem Palliariensem: aut verius Raim. Berengarium huius nominis III. Comitem Barcinonensem, qui mortuo Bernardo Comite, et in comitatu Bisuldunensi successit, illiusque donationem ratam haberi voluit.

XX. Concessio pontificalium Abbatibus monasterii Rodensis a Nicolao IV. facta an. MCCXCI. (1291)

XX.

Concesio (concessio) pontificalium Abbatibus monasterii Rodensis a Nicolao IV. facta an. MCCXCI. (1291) (Vid. pág. 51.)

Ex autogr. in arch. S. Petri Roden. 

Nicolaus Episcopus servus servorum Dei: dilecto filio Raymundo Abbati monasterii Sancti Petri de Rodis, ad Romanam ecclesiam nullo medio pertinentis, ordinis Sancti Benedicti Gerundensis diocesis salutem et Apostolicam benedictionem. Sedes Apostolica in decoro Praelatorum ornatu se honarari conspiciens interdum monasteriorum Praelatos ex certis causis consuevit ornamentis variis insignire, ut Sedes eadem in ipsorum decentia decoretur. Hinc est quod nos probitatis tuae merita quibus eiusdem Sedis gratiam meruisti, ac favorem multae religionis qua commissum tibi monasterium splendere dinoscitur benignius attendentes, utendi anulo ubique, mitra ceterisque pontificalibus in eodem monasterio et prioratibus pleno ei jure subjectis ac benedicendi pallas altaris et corporalia necnon et vestes sacerdotales pro necessitatibus dictorum monasterii et prioratuum, conferendi quoque minores ordines monachis eorumdem tibi et successoribus tuis auctoritate presentium de spetiali gratia concedimus facultatem. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc paginam nostrae concessionis infringere vel ei ausu temerario contraire. Si quis autem hoc attemptare praesumpserit, indignationem Omnipotentis Dei et beatorum Petri et Pauli Apostolorum eius se noverit incursurum. Datum apud Urbem veterem VI. idus aprilis, pontificatus nostri anno quarto.