V. Decretum indulgentiarum à S. Odone Episcopo Urgellense editum

V.

Decretum indulgentiarum à S. Odone Episcopo Urgellense editum (Vid. pág. 5). 

Ex arch. eccl. Urgell. 

Quoniam unicuique pastori super proprias oves, ne illius dilacerentur morsibus, qui secundum apostolum Petrum sicut leo ubique circuit quaerens quem devoret, invigilandum summopere atque studendum est; idcirco Oddo divina operante clementia Urgellitanorum Episcopus, videns pastoralem se adeptum curam esse, rursumque cognoscens praelibatum inimicum suas undique multis modis praeripere atque subtrahere oves, facto conventu in sui Sede Archidiachonorum, omniumque Canonicorum, Abbatum, coeterorumque fere suae parrochiae sapientiorum clericorum, excogitavit qualiter praedictae sui oves à diaboli laqueis suas liberare valerent animas, et ad eternitatis lucem, quae Christus est, pervenire. Tandem haec placuit sententia divino inspirante nutu sibi coeterisque secum in hoc persistentibus consilio, quatenus ad illorum animarum ereptionem, ne ulterius inter inimicas remanerent manus, singuli quique omnium peccatorum suorum ab ipsa sui nativitate usque in presentem diem commissorum veram facerent confessionem, veramque acciperent poenitentiam. Dehinc pro acepta vera poenitentia, et pro illorum sustentatione fragilitatis, statuit ut unusquisque ex suis parroechianis secundum sui possibilitatem ad instaurationem Beatae Mariae Sedalis Eclesiae, quae pene fracta videvatur, darent de suis rebus in unoquoque anno secundum quod fuerint; qui vero pauperiores sunt, saltim unum manchonem darent. Ipse autem Pontifex illis, qui ut supra diximus, vere de propriis culpis confessi fuerint, vereque poenituerint, et ad Ecclesiam restaurandam ex suis bonis dederint, confisus Dei misericordia indulget duas partes illius poenitentiae, quam corporaliter facturi erant, ex parte Dei Omnipotentis et B. Mariae, Beatique Petri Apostolorum Principis, cuius vicem cuncti tenent sacerdotes in Ecclesia, praecipue tamen Pontifices. Sub hac vero conditione ut unusquisque in unoquoque anno veram confessionem facere, et ab illicitis, quantum potuerit Deo juvante, se studeat custodire. 

His igitur ita de duabus partibus peractis, ne antiquus hostis humani generis invidus aliquem in praetaxatis subjectis reperiret aditum, et omnimode à suis excluderetur finibus, iterum statuit ad honorem Dei et ad illorum animarum salutem, et praedictae Ecclesiae restaurationem ut qui sub uno patre spirituali degebant, vinculo fraternitatis spiritualis necterentur, ac unusquisque praefatae Ecclesiae reformationem unum sextarium frumenti, vel unam eminam cumulatam frumenti, et aliam sigile, et unam kannatam plenam puro vino daret, et essent soluti secundum praedictum modum de tertia residua parte poenitentiae corporalis; et simul omnes hii qui ¡n hac fraternitatis junctione juncti fuerint, in festivitate Beati Ermengaudi apud Sedem convenirent, quatenus in sequenti die praelibatus Antistes Missam pro salute vivorum atque defunctorum in hac societate commanentium caneret. Statuitque ut unusquisque Sacerdos sui episcopatus simili modo pro praedictorum animarum vivorum scilicet atque defunctorum salute Missam celebrarent. 

IV. Institutio confratiae in ecclesia S. Mariae Lilitensi per S. Odonem Episcopum Urgellensem anno MC.

IV.

Institutio confratiae in ecclesia S. Mariae Lilitensi per S. Odonem Episcopum Urgellensem anno MC. (Vid. pág. 31). 

Ex autogr. in arch. eccl. Urgell. 

Anno millesimo centesimo trabeationis Christi, era I.C.XXXVIII., Indictione VIII., epacta VII, quintoque concurrente, die V. idus februarii, conveniente Presule nobilissimo venerabilique domino Otone Sancte sedis Urgellitane, convenit etiam non minima agregatio fidelium in Christi nomine coadunata ad ecclesiam Sancte Dei genitricis Marie, que videtur esse fundata in valle Lilitense. Videns autem idem Pontifex multorum virorum diversi generis et etatis in prelibata ecclesia adesse presentiam, saniori consilio fultus, providensque in futurum eandem Ecclesiam altiori gradu et honore à Christo, eiusque genitrice sublimari; placuit animo illius, ut ipsius Ecclesiae adiutor, et operator existeret: quatenus domum Dei supra petra firmiori fundatam turribus firmissimis premuniret, ut ab omnipotenti Deo retributionem in futuro exanime pro collato servitio inveniret. Igitur ego prelibatus Pontifex, Romane ecclesie exempla sequens, in Dei eterni nomine, rogatus proinde ab habitatoribus prefati loci, scilicet, Guillelmo Bernardi Priore, aliisque fratribus eodem in loco degentibus, constituo ut omnibus annis se omnes coadunantes in ecclesia prescripta, faciant, et peragatur karitas, que vulgo dicitur fraterna, et per quodque annum donet unusquisque fratrum, in vigilia altaris agenda, candelam unam. Demum vero inter elemosinam et cibum, quem karitative simul comedent, donent singuli sextarium frumenti, et sextarium ordei, et cannatam 1. de vino, missamque pro omnibus fidelibus defunctis cantare faciant. Et postea simul comedentes, cum gaudio ad propria revertantur. Si quid autem residuum fuerit in pane et vino, in constructione eiusdem loci remaneat. Et ego supradictus Pontifex omnibus istis, qui in hac fraternitate fuerint, de minimis peccatis, unde penitentiam acceperint, medietatem indulgeo: et promitto me pro omnibus ipsis fratribus vivis ac defunctis per unumquodque annum missam unam celebraturum. Unusquisque autem de fraternitate, quando aliquis defunctus fuerit, missam pro eo cantare faciat, omnesque ad sepulturam fratris conveniant, et oblationes suas pro eius anima Christo offerant. Qui vero nostris monitis paruerint, et ad iam dictam fratriam se immitere studuerint, sicut diximus, de minimis peccatis, unde penitentiam tenent, medietatem indulgeo. De octo vero viciis criminalibus, si penitentiam ex nullo horum acceperit, similiter ex medietate sit à Deo absolutus. Oto aesi indignus Episcopus + Subsequuntur nomina confratrum. Datum per manus Guillelmi notarii monachi, proles quondam Arnalli, die et anno + prefixo, scilicet XXX (sic: certe XXXX) regni Philippi Regis.