XXIII. Eiusdem Sallani epistola encyclica ad universi orbis episcopos, super praecedenti excommunicationis decreto, eodem anno directa.

XXIII.

Eiusdem Sallani epistola encyclica ad universi orbis episcopos, super praecedenti excommunicationis decreto, eodem anno directa. 

Ex autogr. in arch. eccl. Urgell. 

Universis episcopis circumquaque ubique conmanentibus per quadrifida climata cosmi, Sanlanus Dei gratiâ humilis sancte sedis Urgellensis episcopus, gratia vobis, et pax a Deo semper multiplicetur. Vestris auribus, o sanctiissimi patres, nostra lingua nequid effari, nec litteris comprehendi, quantas et quales persecutiones nobis a pravis et perversis hominibus cotidie inferuntur. Adtamen necessitate cogente, vel pauca de multis vobis intimare satagimus. Anno denique presenti nongentesimo, nonagesimo primo trabeationis Dominicae, emerserunt se viri iniqui ad destruenda ecclesiastica iura, ut everterent animos principum, qui videntur tenere vel regere terras vel comitatos diocesaneos ecclesie nostre principali, Genitricis, videlicet, Domini nostri alme Marie, cui Deo auctore deservimus. In tantum excrevit malicia eorum, ut ad illorum suasione comites vel principes nostri vi aufferrent a nobis, et ab ecclesia, cui largiente Christo presidemus, omnes diocesanas ecclesias, et omnem censum, quod iure episcopali debetur exsolvere nobis de duobus comitatibus integris, Cerdaniensem, scilicet, et Berchitanum, nulla culpâ super nos existente, sed semper cum humilitate hac satisfaccione requisivimus eos. Et non solum easdem ecclesias suffraganeas abstulerunt; sed insuper ipsas fruges omnes, vel decimas, quas preterito anno Dominus ibidem dedit, necnon et nostros ministeriales exinde cum vi expulerunt. Ob hid denique obsecramus nimium sanctitatem culminis vestri, ut ipsos nefandos homines, qui animos principum vel comitum ad hoc nefas excitarunt, idest, Arnaldum, et Radulfum, excomunicare ne differatis, necnon et omnes sequaces eorum, simul et ipsas ecclesias omnes, cum illorum terminos, qui sunt in supra dictis comitatibus. Ita ut nullus episcopus, nullus presbiter, nullus diaconus, nullus clericus, cuiuscumque sit hordinis, audeat ibi ullum ministerium ecclesiasticorum facere, vel celebrare, usquequo ad legitimam satisfaccionem vel emendacionem veniant, et ipse episcopatus kannonice sit redditus ecclesie generali, cui a Domino est adtributus, et ipsi supra dicti rei de me Sanlane episcopo absolucionem accipiant. Sane ipsam comitissam Ermengards, apud filios, et filias suas a... catione (excommunicatione) excludimus, et separamus, hac sequestramus. Et volumus, atque nostra absolucione firmamus, ut in qualicumque ecclesia in supra dictis comitatibus venerint, licitum sit illis ibidem orare, et missas audire, et divinum officium celebrare, ipseque ecclesie tamdiu sint solute, quamdiu illi comites, et illa comitissa intus persteterint. Excomunicatio quoque taliter in conspectu vestro volumus fieri, sicut subter insertum est, vobis in eadem consencientibus vel subscribentibus. Sanctam itaque individuam Trinitatem, auxilium quoque omnium sanctorum nobis petentes, exoramus, ut Arnaldum, et Radulfum, qui animos comitisse Ermengards, vel animos filiorum illius ad hoc incitarunt, ut aufferrent episcopatum Cerdaniensem, vel episcopatum de Berchitano, de iure vel dicione sancte Marie sede Vicho, vel de potestate Sallani episcopi, et omnibus in hoc errore consencientibus Dominus sua virtute conprimere eos, et brachia illorum alligare dignetur. Sequentes quoque apostolicam sententiam, eos et omnes sequaces eorum a liminibus sancte Dei ecclesie sequestramus, et a corpore et sanguine Domini nostri Iesu Christi separamus, et ab omni consorcio sancte religionis christiane disrumpimus. Ipsos et omnes, quicumque partibus illorum consenserint, aut illis adiutorium prebuerint, ab odierno die, et deincebs maledicti, et excomunicati permaneant, usquequo ad satis veniant faccionem, aut venire voluerint. Si quis vero superbus, aut contumax huic nostre definicione adsentire noluerit, vel hanc excomunicationem observare neglexerit, hunc divino zelo accensi, cum Iuda Domini proditore, eterna punicione sub anathematis vinculo, nisi resipuerit, in inferno damnatum contradimus. Qui vero huius excomunicationis pro Dei timore observator extiterit, gratiam et misericordiam a Domino nostro Ihesu Christo consequatur. Amen. Salla, gratiâ Dei episcopus Orgelensis, huic statuto nostro, in quo totam causam Dei iudicio commisimus, subscripsi, et confirmavi. = Aimericus episcopus ecclesie Ripacursensis hanc constitutionem confirmavi, atque + subscripsi. 

XIV. Memoriale electionis eiusdem abbatis, et bonorum ab ipso eidem monasterio collatorum.

XIV. 

Memoriale electionis eiusdem abbatis, et bonorum ab ipso eidem monasterio collatorum. (V. pág. 212.) 

Ex autogr. in arch. eiusd. monast. 

Providentia est Dei omnipotentis, ut per cuncta mundi climata construeretur aecclesia. Igitur ad laudem et honorem patrator omnium Deus fabricavere viri laudabili condam Sallani, et propter eius discessu sobolem eius Isarni aecclesiam in nomine Sancti Benedicti confessoris Xpi iusta alveum quod ab antiquis accepit nomen Lubricatus (Llobregat), prope planicie urbis Minorisa, quem ad cenobiticum honorem cum magno sudoris laborem perduxere, favorem ab ipso Domino accipiant suam promissionem atque retribucionem. Ubi demum elegere abbatem cognominatus Abboni, qui ibi iugiter Dei precepta absque pigritia in quantum valuit, adimplevit. Eo vero obiente, atque defunctos predictos constructores, surrexere ex illorum stirpe tam filias quam neptis, qui non tam recte cavere culminam predicti cenobii; et ibi putavere constituere rectores, qui pocius fuere predicti loci desertores. Ex quibus unus fuit Adalbertus, qui inde vivens fuit expulsus. Alius vero Seniofredi, qui opus Dei neglegenter ad facultatem predicti loci ad nichilum reduc. Eo vero obiente, surrexit omnis katerva monachorum procedentes in presentiam inlustrissimi comite Raimundo, implorantes eius clementiam ut eis dedisset patrem vel rectorem, qui egecisset iam dicto cenobio de egestate vel paupertate, quia nimio aflicti erant: omnia necessaria deficiente per distructionem histius loci. At prephatus comes misericordia motus in consilio pontificum ceterorumque virorum nobilium, secundum voluntatem vel adclamationem monachorum, qui peciere vel adclamavere virum Deo timoratum levita Ramione cannonicus alme sedis Sancti Petri Ausonensis, ditatus opibus, bonis, vel locupletem facultatibus, cum illorum consensu hac pontífices et seniores, absque munera sibi promissa vel dotata, constituit illis in prephato cenobio hac benedixit ad abbatem vel rectorem prelibato Ramione, eo nolente, et nulla sua suplicia intercedente; quia necessarium previdebat talem patronum a predictum monasterium aptum vel congruum. Fecit hoc predictus princebs (princeps) Romana auctoritate accepta, sicut in prelibato abbate resonat in sua aclamacione. Obinde nos monachi vel famuli Sancti Benedicti cum magno desiderio suscepimus predictum abbatem, qui nobis ex sua substancia contulit victum et vestitum, et munificenciis predicti monasterii elevavit nobis ad nostra necessaria exibenda, quia eremum vastatum vel destructum erat; et exaravimus hanc paginolam memorialem, ut notum sit hoc ignorantibus, vel posteris nostris: quia talem beneficium et nos et nostro monasterio impercit. Reliqui vero in cuius potestate nostro cenobio fuit post discessum prelibatos cultores omnia prelibata cenobio dissipavere, linteamina vel palios, atque volumina librorum vendidere vel impignoravere. Quem postea supra scriptus abba Ramione adquisivit vel redemit. Patenam ex (et) kalicem argenteo in husu illorum expendere: bubus ex agris nostris eiecere, et extraneos dedere simul et omnia alia animalia et comedere et abstulere: panem et vinum nobis diripuere, et hunc cenobium vel cellaria vaccua relinquerunt: terris et vineis atque molendinis eremis vel desertis dimisere, et ad culturam neminem perduxere; quousque prephatus princebs sedem Romanam apostolicam perrexit, et sua potestate ad regendum vindicavit, et hunc abbatem nobis concessit, qui nobis omnia perdita recuperavit, et deserta construxit, insuper et sua omnia supra scripto monasterio et nobis largivit. Facto memoriale hac testimoniale firmo perpetuale anno VIIII. regnante Roberto rege die XIII. Kalendarum Aprelium (Aprilis).