XXIX.
De homicidiis perpetratis in ecclesia eiusdem monasterii Serratexensis anno MCCLI (1251).
(V. pág. 140.)
Ex membr. coaev. in arch. eiusd. monast.
Dicite nunc: ¿quare fecistis mortis amare
Vos, homines vici salsi mortalis, amici?
¿Cur combusistis? cur hostia sancta scidistis?
Hoc morti scistis, cur corpora bina dedistis?
Pleni fraude satis, nam grex sumus impietatis,
Plena malis fatis, et gens incredulitatis.
G.° Cardone quid erit, gens perfida, pone.
Dicimus hoc vere, nunc si quod abundat in ere,
Ocius hoc flebit, vicioque peribit, egebit.
Ut fuit hoc plane, precor hic sit apercio sane.
Respondemus: magna gerra fuit in hac nostra terra; (se lee gerra, no guerra)
Et in hac dissensione R. vicecomes Cardone,
Et comes de Fox iocundi, et Iosa G. Raimundi,
De Muncada R., et Petrus de Cervaria Poncetus,
Magna militum catervâ comitante hos protervâ.
Velut rithmi dicunt carte, fuerunt ex una parte.
E contra de Anglerola B. fuit in illa stola,
B. Arnaldi sociato cum Raimundo nuncupato
De Cervera, cum B. dicto de Podiovert invicto,
Elmenaram comitando, de Pinos cum Gaucerando,
P. de Berga in hac bella, et Raimundus de Portella,
Multis illos sociatis militibus convocatis.
Sint legendi breves vie: dominicâ quadam die,
Ultima Iulii mensis, in qua nos percusit ensis,
Post nativitatem Christi anni computantur isti
Mille ducenti de iure quinquaginta unus pure:
Quidam verna vitabundus, scilicet, torrens profundus,
Se quarto cucurrit captum in Cardone termino
Virum, pecudes, et pecus, non favente Domino;
Sonus crevit, nos fugamus, et praedones fugiunt.
Dicimus: praedam reddatis; set reddere nesciunt.
Denique illos oportet predam vi relinquere.
In sancta sanctorum intrant, nolumus dimittere.
Serratensis oppugnatur devota ecclesia:
Frangitur, et concrematur, nulla datur venia.
Infelix est dies illa: nobis infelicitas
Infelicibus largitur ira et calamitas.
In ecclesiam intravit nostra tunc iniquitas:
duos homines peremit, trino fit captivitas:
Quarto ibi... hoc homicidium.
Unusquisque tunc evasit, et dimisit prelium,
Timendum, ne incurramus ob hoc preiudicium,
Quod sprevimus matrem Dei, atque suum filium.
Ipse vobis hoc dimittat, qui cum vult egentes ditat;
Set mens mea sic me citat, credit, timet ne immitat
Propter hoc flagicium, in vobis vindictam duram,
Quia non habetis curam, noc cor vestrum penitet.
Gloriosam matrem puram, que in celis renitet,
Deonestavistis multum, quam mens vestra rogitet.
Hic respondent Cardonenses non multum severiter:
Virginalis aula Dei, te precamur iugiter,
Ut pro nobis intercedas, et misericorditer,
Nobis iuvamen cum prestes, si placet, ilariter.
Nunc dicatis, criminosi, post quid sit veraciter.
Post Pentecostes octabas die iovis proximâ,
In eiusdem anni tamen tempora hec infima,
Leticiâ veniente ibi sed non minimâ,
Vici presul bonus fuit Taxensi ecclesia,
Quam ut decuit mundavit, et pepulit tristia.
O Maria dominatrix tam sancte ecclesie,
Sis pro nobis exoratrix, et da locum venie,
Ut post cursum incantatum vite nostre impie,
Tribunali contemplemur Dominum leticie. Amen.
