XII, Si m laissava de chantar

XII.

Si m laissava de chantar

Per trebalh ni per afar,

Ben leu diria la gens

Que no fos aitals mos sens

Ni ma gallardia

Cum esser solia;

Mas en ver vos puesc jurar

Qu' ancmais no m plac tan jovens

Ni pretz ni cavallairia

Ni domneis ni drudaria.

E s' ieu podi' acabar

So que m' a fait comensar

Mos sobresforcius talens,

Alexandres fon niens

Contra qu' ieu seria,

E s' a dieu plazia

Que m' en denhes ajudar,

Ja 'l sieus verais monimens

Lonjamen non estaria

Sotz mal serva senhoria.

Hom no s deuria tarzar

De ben dir e de mielhs far,

Tan quan vida li es prezens,

Qu' elh segles non es mas vens,

E qui mais s' i fia

Fai maior follia,

Qu' a la mort pot hom proar

Com pauc val lo remanens,

Per qu' es fols qui no s chastia

E no s part de sa falsia.

Mas tant ai de que pensar

Qu' ieu non puesc ges afinar

Totz mos honratz pensamens,

Pero bos comensamens

Mostra bona via

Qui no s' en cambia, 

Per qu' ieu ab sobresforsar 

Cug dels fellos mescrezens 

Ab dieu recobrar Suria

E Damas e Tabaria.

Per qu' ieu no vuelh cambiar

De joi ab un rei avar

Cui sobra aurs et argens,

E cuida, quar es manens,

Qu' autre dieus no sia

Mas sa manentia

Que li fai dieu renegar;

Mas quant er lo jutgamens,

Li valra pauc la feunia

Ni l' engans ni la bauzia.

Ar m' er mon chant a virar

Vas ma dona cui tenc car

Plus que mos huelhs ni mas dens; 

Ni non puesc esser jauzens,

Si lieys non avia:

Aissi m lass' e m lia,

Ab prometre ses donar,

Qu' autre gaug no m' es plazens,

Ni ges de lieys no m poiria

Partir, neis si m' aucizia.

Tant es bella per amar

E dousa per remirar

E corteza e conoissens,

Et als pros et als valens

De bella paria;

Si 'l ver en dizia,

El mon non auria par,

Mas fragz m' a mil tals covens

Que, si sol un n' atendia,

Estort e guerit m' auria.

Na Vierna, cum que sia

Ieu sui vostres tota via.

Pierre Vidal.

XI, Per pauc de chantar no me lays,

XI.

Per pauc de chantar no me lays, 

Quar vei mort jovent e valor

E pretz, que non trob on s' apays;

C' usquecx l' enpeinh e 'l gieta por,

E vei tan renhar malvestat

Qu' el segle a vencut e sobrat,

Si qu' a penas truep nulh paes

Qu' el cap non aia son luoc pres.

Quar com an vout en tal pantays

L' apostolis e 'lh fals doctor

Sancta gleiza, don dieus s' irays,

Que tan son fol e peccador

Per que l' eretge son levat;

E quar ilh comenso 'l peccat,

Greu es qui als far en pogues,

Mas ieu non vuelh esser plagues.

E mov de Fransa tot l' esglays

D' els qui solon esser melhor,

Qu' el reys non es fis ni verays

Vas pretz ni vas nostre senhor,

Qu' el sepulcre a dezamparat,

E compr' e vent e fai mercat

Atressi cum servs o borges,

Per que son aunit siei Franses.

Totz lo mons torn en tal biays

Qu' ier lo vim mal et huei peior,

Et anc pus lo guit de dieu frays,

Non auzim pueis l' emperador

Creysser de pretz ni de bernat;

Mas pero, s' ueimais laissen fat

Richart, pus en sa preison es,

Lor esquern en faran Engles.

Dels reys d' Espanha m tenh a fays,

Quar tan volon guerra mest lor,

E quar destriers ferrans e bays

Trameton als Mors per paor,

Que lor orguelh lor an doblat

Don ilh son vencut e sobrat,

E fora miels, s' a lor plagues,

Qu' entr' els fos patz e leis e fes.

Mas ja no s cug hom qu' ieu m' abays

Pels ricx, si s tornon sordeyor,

Q' us fis jois me capdelh' e m nays

Que m ten jauzent en gran doussor,

E m sojorn en fin' amistat

De lieys que plus mi ven en grat,

E si voletz saber quals es,

Demandatz la en Carcasses.

Et anc non galiet ni trays

Son amic, ni s pauzet color,

Ni 'l cal, quar selha qu' en lieys nays

Es fresca cum roz' en pascor;

Belh' es sobre tota beutat,

Et a sen ab joven mesclat,

Per que s n' agrado 'l plus cortes,

E 'n dizon laus ab honratz bes.

            Pierre Vidal.