V. Monasterium S. Laurentii in valle Lordensi, seu de Marunys, unitur monasterio S. Andreae inter pontes: anno MLXXVIII.

V. 

Monasterium S. Laurentii in valle Lordensi, seu de Marunys, unitur monasterio S. Andreae inter pontes: anno MLXXVIII. (V. pág. 18). 

Ex autogr. in arch. Monaster. S. Mariae Rivipulli. 

In Christi Omnipotentis nomine. Ego Ermengaudus Dei nutu Urgellensis Consul et Marchio omnibus hominibus tam religiosis quam laicis praesentibus atque futuris detego et cunctis sciri volo, quia erant mihi tria monasteria devicta paupertate nimia. Unde dolore compulsus cogitavi in corde meo ut de his tribus facerem duobus, quibus postea non defecissent cuncta necessaria per tempora cuncta. 

(a) Hanc cartam ad Caroli Calvi tempora referencia esse scripturae conditio dubitare non sinit, quam meis ipse oculis saepe lustravi; tum et illud conficit quod hoc Abbas Guisamundus nominetur quem medio hoc saeculo IX floruisse exploratum est. 

Ac per hoc ego praelibatus comes Ermengaudus, una cum consilio Domni Presulis Bernardi ceterorumque meorum bonorum hominum, videlicet Vice-Comitis Mironis, Guitardique Isarni, et Arnalli Dachonis, Remundique Gonballi, et aliorum multorum quorum nomina scribere longa nimium fuerant, per hanc scripturam dono Domino Deo et Caenobio Sancti Andreae Apostoli, quod est situm inter arta nimium loca quae vocantur Pontonis, et sub sua ditione mito Ecclesiam illam Sancti Laurenti quae est fundata in valle Lordensi cum omnibus dominicaturis quascumque habet in omnibus locis et terris et omnibusi modis habere debet, sive cum omnibus Ecclesiis, decimis et primiciis, et cum omnibus sibi pertinentibus rebus, cum terminis et afrontacionibus cunctis, sicut noti sunt termini ab incolis locarum illarum, totum quicquid dici nominarique potest quae ad usum hominis pertinent, exceptis illis dominicaturis quibus jam dedi Sanctae Ceciliae per scripturam donationis. Totum aliud sicut prescriptum est et adhuc melius potest homo considerare aut numerare quae pertineat ad prelibatam Sancti Laurentii Ecclesiam quae olim fuerat monasterium dono et subitio supradicto monasterio Sancti Andreae, et sic de jure Sancti Laurentii et meo in dominium et potestatem sepe dicti monasterii Sancti Andreae haec omnia trado ad habendum et tenendum tempore perlongo. Sub eo videlicet ordine et modo ut omnes habitatores illius monasterii regulariter semper vivant. Quae est acta XVI kalendas septembris, anno videlicet XVIIII Philippi Regis. = Ermengaudus gratia Dei Comes +. Ego qui hanc feci donationem et firmavi propria manu et testibus firmare mandavi.

Bernardus nutu Dei Urgelli Episcopus +. = Sig+num Mironis Vice-Comitis. = Sig+num Guitardi Isarni. = Sig+num Arnalli Dachonis. = Sig+num Remundi Gonballi. = Poncius Sacer. = Petrus Sacri custos. = Miro Sacer. = Guilielmus Ostiarius. = Lator juris Ermengaudus confirmat hanc devotus +. = Petrus capud scolae qui hanc cartam donationis rogatus scripsi, subscripsi + die et anno quo supra. 

XIV. Statutum de vita canonica S. Augustini in monasterio S. Ioannis de Abbatissis, anno MLXXXVI.

XIV. 

Statutum de vita canonica S. Augustini in monasterio S. Ioannis de Abbatissis, anno MLXXXVI. (1086) (V. pág. 78.) (Sent Johan ces Abadesses)

Ex arch. eiusd. eccl. 

Anno millessimo octuagesimo VI. veniens domnus Bernardus comes Bisulunensis ad coenobium Sancti Iohannis Rivipollentis, divino tactus amore, contulit ecclesiam ipsam beatissimi precursoris Christi cum omni honore clericis ibidem manentibus, et eorum successoribus, ut ibi canonice viverent et regulam Beati Augustini secundum Deum tenerent, atque obedientes Berengario episcopo secundum cannonum institutiones et patris sui Augustini normam existerent. Migrante vero eodem episcopo ab hoc saeculo, excipiant in abbatem illum quem utilem eidem ecclesiae, bonisque moribus ornatum melior pars cannonicorum elegerint secundum Deum. Et siquis eis praedictam domum auferre voluerit, erit inde adiutor eorum sicut melius secundum Deum potuerit. Hanc ergo donationem, si filius eius aut alius haeres illius infringere temptaverit, ab omni honore suo eum exhaeredando excludit. Facta est haec scriptura donationis III. Idus Octobris anno XXVI. regni Philippi regis. Girbertus sacerdos, qui hanc scripturam rogatus scripsi sub die et anno + quo supra. Iuro ego Bernardus Bisuldunensis comes Deo et Sancto Iohanni, quod hunc locum, qui dicitur coenobium et abbatiam Sancti Iohannis Rivipollensis, ab hodierno et deincebs non auferam clericis qui ibi victuri sunt secundum Deum et regulam Sancti Augustini. Et si homo vel faemina praedictum locum eis auferre voluerit, adiutor ero Deo et Sancto Iohanni et illis secundum Deum. Et sicut superius scriptum est, si o tenre et o atendre Deo et Sancto Iohanni et illis per fidem rectam sine enganno per Deum et haec sancta.