XX. Inocentii Papae IV. bulla qua ecclesias et possesiones Sedis Maioricensis confirmat, an. MCCXLVIII (1248).

XX.

Inocentii Papae IV. bulla qua ecclesias et possesiones Sedis Maioricensis confirmat, an. MCCXLVIII (1248). (Vid. pág. 131.)

Ex orig. carta in arch. eccl. Maioric.

Inocentius Episcopus, servus servorum Dei. Venerabili fratri... Episcopo Maioricarum, salutem et Apostolicam benedictionem. Cum a nobis petitur quod iustum est et honestum, tam vigor equitatis, quam ordo exigit rationis, ut id per sollicitudinem officii nostri ad debitum perducatur effectum. Ea propter tuis iustis postulationibus grato concurrentes assensu, ecclesiam Maioricarum, ad Romanam ecclesiam, nullo medio pertinentem, cum ecclesiis, castris, villis, hominibus, possessionibus et aliis bonis, quae in praesentiarum rationabiliter possidet, aut in futurum iustis modis praestante Domino poterit adipisci, sub beati Petri et nostra protectione suscipimus, et praesentis scripti patrocinio communimus: nomina praedictorum bonorum praesentibus inseri facientes, quae talia sunt: in civitate Maioricarum S. Eulaliae, S. Crucis, S. Jacobi et S. Michaelis ecclesiae, cum omnibus pertinentiis earundem: S. Andreae, S. Anthonii et S. Mariae Magdalenae monasteria cum capellis dependentibus ab eisdem, et omnibus pertinentiis eorundem: in dioecesi vero Maioricarum S. Mariae de Barraxino, S. Mariae de Camino, de Olezono, S. Mariae de Rubines et S. Petri de Censelis ecclesiae cum omnibus pertinenciis earundem: S. Mariae de Incha, S. Laurentii de Silver, S. Michaelis de Campaneto, de Polentia, de Scorcha et S. Jacobi de Guinyent ecclesiae cum omnibus pertinentiis earundem: S. Johannis et S. Margaretae de Muro, S. Mariae de Artano, S. Mariae de Belveher, S. Mariae de Monachor, S. Mariae et S. Johannis de Filinig ecclesiae cum omnibus pertinentiis suis: S. Juliani de Campos, S. Mariae et S. Petri de Muntueri, S. Michaelis de Lucomaiori, S. Mariae de Xisneu, S. Petri de Petra, S. Mariae de Bunyola, S. Bartholomei de Soler et S. Mariae Vallis de Mossa ecclesiae cum omnibus pertinentiis suis: S. Petri de Sporles, S. Mariae de Podio pungenti, S. Johannis de Caviano et S. Mariae de Andraxio ecclesiae cum omnibus pertinentiis earundem: domus, possessiones et redditus, quos habet in civitate praedicta: possessiones et redditus quos habet in territorio civitatis eiusdem: possessiones et redditus quos habet in territorio de Barrachino, de Cavapossa, de Incha, de Muro, de Isneu (Sineu; Xisneu más arriba), de Petra, de Artano, de Campos et de Montueri villarum: molendina quae habet in civitate ac dioecesi Maioricensi: possessiones et redditus quos habet in territorio de Polentia, de Guinyent, de Monachor, de Filinig, de Podio pungenti, de Cavyano et de Andrax villarum: possessiones et redditus quos habet in territorio de Montanis, de Siler, de Spurlis, de Caneto et de Bunyola villarum, et pars quam habet in villa de Incha, et pars quam habet in villa de Polentia. Nulli ergo omnino hominum liceat, etc. Si quis autem hoc attemptare, etc. Datum Lugduni XVIII. kal. maii, pontificatus nostri anno quinto.

Tomo 6, apéndice, 2, Indultum Innocentii IV. ut episcopus Vicensis monetam cudere possit

II. 

Indultum Innocentii IV. ut episcopus Vicensis monetam cudere possit, anno MCCLIV. (V. pág. 10.) 

Ex arch. reg. Barcin. (archivo real, regio, barcinonense, barchinonense, barcelonés)

Innocentius episcopus, servus servorum Dei: venerabili fratri... episcopo Vicen. salutem et apostolicam benedictionem. Iustis petentium desideriis dignum est Nos facilem praebere consensum, et vota, quae a rationis tramite non discordant, effectu prosequente complere. Cum itaque, sicut ex tenore tuae petitionis accepimus, cusio monetae in civitate Vicen., tam ex largitione principum super hoc iurisdictionem habentium, quam de antiqua et approbata, ac hactenus pacifice observata consuetudine, ad te, et episcopos et ecclesiam Vicen. pertinere noscatur; Nos tuis supplicationibus inclinati, huiusmodi cusionem monetae, sicut eam iuste obtines, et quiete, tibi, et per te tuis successoribus, ac ipsi ecclesiae auctoritate apostolicâ confirmamus, et praesentis scripti patrocinio communimus. Nulli ergo &c. 

Datum Anagniae Idus Iulii, pontificatus nostri anno duodécimo. 

Apéndice 3

Tomo 4, apéndice 20, Innocentii IV ad Jacobum I epistola,

XX.

Innocentii IV ad Jacobum I epistola, in qua certiorem cum facit de sibi concesso absolutionis munere.

EX ARCH. EJUSD. MONAST. 

Innocentius episcopus servus servorum Dei. Illustri regi Aragonum spiritum consilii sanioris. Dum secreta cordis nostri sollicitè perscrutamur, dum profunda nostri pectoris perspicuè indagamus, et nos debitores aliis evidenter agnoscimus, et aliorum nos etiam prospicimus creditores. Ab illo autem bono patre familias protinus et instanter à nobis exigitur debitum, qui peregrè proficiscens familiam suam sollicitudini nostri subposuit, cui nullum qui credidit reddere cogimur duplicata; nam qui talentum sibi ad lucrum creditum propter austeritatem domini sub terra posuit, quia illud numulariis tradere metuit, signanter à domo ipsius domini est ejectus. Sed vice versa ecclesiae romanae sublimitas, quae in omnium praesidentium occulis, vel ut specula collocatur, nos, qui sumus ad ejus regimen licet inmeriti, disponente Domino, constituit, amonet, et inducit ut ex hiis quos ex devotione divina et morum honestate praeclarâ dilectionis gratiâ prosequimur ampliori, sollicitam diligentiam et curam pervigilem habeamus; de illis autem potissimè, qui, si quod absit, in praecipicium labuntur nonnulli eorum exemplo ad animarum interitus properarent. Sed subtiliter intuenti mirabilis conditionis utrumque debitum apparebit, cujus haec solutio emolumenta non *minuit debitoris, et solventi non crescit magis in comodo, quam suscipienti proficiat in augmento. Qui, si satisfacimus praeponenti vel diligentis praepositi officium impleamus, aeternae retributionis stipendia quaerimus, dum proficimus in salute. Verum si jussu Dominico nobis loco Christi cujus vices in terris gerimus, redditur, quod est ejus emolumentum solutionis fert, in tantum solventi relinquitur, dum vobis recipientibus non magis commodi et honoris acquiritur, quam vexationis et honeris aggregatur. Ea namque sunt omnia, si vera inspicimus, subjectorum levamina quae sunt honera principatus. Intellecto te igitur in venerabilem fratrem nostrum episcopum Gerundensem instigante humani generis inimico graviter excessisse, cum inter alios mundi principes ecclesia te habuerit spetialem, propter immanitatem excessus non potuimus non dolere, ac in perturbatione tua nequivimus non turbari; et cum mundus agnosceret te regem hactenus virtuosum, dissimulare nequivimus, quin etiam de animae tuae salute curam sollicitam haberemus; cum indubitanter excessus ille dissimulatus inducebat periculum, et reprobatus remedium sempiternum. Propter quod de fratrum nostrorum consilio ad te dilectum filium nostrum Desiderium de ordine minorum, poenitentiarum nostrum, virum honestum, providum, et discretum litteris nostris duximus transmittendum, ut suis exhortationibus, immo nostris, te ad sinum matris ecclesiae reducere procuret. Sed sicut tuarum habebat assertio litterarum, et coram nobis et fratribus nostris ipsius relatio patefecit, recipiens in nuntio transmittente verba coram excellentia proposita gratanti animo recepisti, et tam missus quam mittentis propositum sereni talamis tuae serenitatis oblatum tuis sensibus plurimum placuerunt. De quo gaudemus in Domino, tibi non modicum congaudemus. Et quia cun laeso satisfacere procurasses, ad ulteriores te satisfactionem exponens, corde contrito et humiliato spiritu absolutionis beneficium petivisti, de dictorum consilio venerabilem fratrem nostrum episcopum Camarinensem, et praefatum fratrem Desiderium de ordine minorum, poenitentiarum nostrum transmittimus, qui tibi juxta formam ecclesiae munus absolutionis impendant: sperantes ut sicut fidelitate constans, et dilectione sincerus hactenus extitisti, ecclesiae romanae ac nobis devotè ac fideliter adherendo, tua semper in posterum debeat intentio dirigi, ut divinae majestatis oculis placeas pro operibus pietatis, quia per haec, tibi augmentum dierum dabitur, et perennis corona gloriae conferetur. De gratia quoque ac favore apostolicae sedis et nostro esto secutus, quia devotionis et fidelitatis tuae non sumus immemores, et in animo gerimus tuae sinceritatis affectum in benedictionibus secundum Deum *prosequi benivolentiae spetialis. Dat. Lugduni decimo kalendas Octobris, pontificatus nostri anno quarto.

Tomo 4, apéndice 19, Ejusdem Jacobi I. Arag. regis epistola ad Innocentium IV

XIX. 

Ejusdem Jacobi I. Arag. regis epistola ad Innocentium IV in qua hujus criminis optatam absolutionem expostulat.

EX. ARCH. EJUSD. MONASTERII.

Sanctissimo in Christo patri, ac domino, et charissimo consanguineo suo Innocentio, divinâ providentiâ sacrosanctae romanae ecclesiae summo pontifici, Jacobus Dei gratiâ rex Aragonum, Majoricarum et Valentiae, comes Barchinonae, et Urgeli, et dominus Montispesulani, debitam reverentiam, et honorem. Ex parte sanctitatis vestrae litteras recepimus super facto, pro quo vinculum excommunicationis incideramus, quod multum grave gerimus, et molestum, quoniam nulla de causa justè vel injustè nobis placet, nec numquam placuit, tantum periculum incurrisse. Sed de illo, qui nos permittit in terris vivere et regnare fiduciam gerimus pleniorem quod auxilio ipsius, et vestris mediantibus taliter faciemus, quod onus istud ab humeris nostris relevabitur, et numquam in consimile relabamur. Et licet aliquibus verba litterarum vestrarum visa fuerint aspera, atque dura, tamen nos ea benignè recipimus, et correctionem vestram intelligimus pro magnâ gratiâ, et amore, et sanctitatis vestrae consilium, sicut obedientiae filius amplectentes vos semper, et ecclesiam super omnia proponimus revereri, nec aliqua ratione à tramite ecclesiae deviare, vel ipsam in aliquo scandalizare vobis grates omnimodas refferendo quanto fratrem Desiderium, vestrum poenitentiarum, virum providum et discretum nostris postulatis transmisistis, per cujus verba sensimus quod quantum in personâ vestrâ persistit, omnem quantum commode potestis nobis parati estis facere gratiam et honorem. Undè humiliter supplicamus, quatinus considerantes bonam voluntatem nostram, quam semper Jesu Christi erga ecclesiam habuimus, Nobis in praesenti articulo sitis favorabiles et benigni, et propter hoc factum vobis non placeat, quod illa ardua negotia, quae coram nobis dictus frater proposuit, hac ratione veniant ad effectum. Nos enim propter aliquas suggestiones inde maledicos contra vos in aliquo non proponimus deviare, cum simus parati in minoribus negotiis, et majoribus deservire. Vos tamen si placuerit, nos excusatos possit perpendi ab hominibus, ut propter hoc factum, et infamiam subsequentem vobis servitium faciamus. Scitis enim et considerare potestis confidenter, quod circa dampnum ecclesiae sumus parati per personam nostram, et pro posse nostro exponere contra illos, qui eam expugnant, et perturbare nituntur, vobis tamen prospicientibus opportunitatem nostram et vobis non prospicientibus motus metum, cui subjici semper proponimus pro evictione vestra, ecclesiae libertate. Credentes insuper venerabili et dilecto A. episcopo Valentino, et dicto fratri in hiis, et aliis quae vobis ex parte nostra duxerint proponenda. Nobis igitur contritis, et humiliatis de tanto excessu perpetrato, et humiliter satisfacere paratis secundum quod dicto fratri vivâ voce exposuimus, sine morâ mittere dignemini absolutionis beneficium expectatum. Attendentes quod alias non meminimus nos in aliquo ecclesiam offendisse, nec dante domino, de coetero offendemus. Supplicamus etiam, quod per eumdem fratrem, per quem animae nostrae consuli pietate benignissimâ voluistis, Nobis et qui nobiscum fuerint si placet, absolutionis beneficium transmitatis; visum est Nobis quod ad viam salutis ejus salutare consilium nos direxit. Dat. Valentiae nonas Augusti.