XLIV. Alexandri IV. breve ad suffraganeos ecclesiae Tarraconensis

XLIV.

Alexandri IV. breve ad suffraganeos ecclesiae Tarraconensis directum super componendis litibus inter Archiepiscopum et Capitulum ipsius ecclesiae exortis, an. M.CC.LVI. (1256) (Vid. pág. 186).

Ex autogr. in arch. eccl. Tarracon.

Alexander Episcopus servus etc. Venerabilibus fratribus suffraganeis Terraconensis ecclesiae, salutem et Apostolicam benedictionem. Illam de nostra gerimus sinceritate fiduciam, ut preces nostras vobis porrectas libenter studeatis effectui mancipare. Cum igitur Nos super quaerelarum diversis generibus, quae inter venerabilem fratrem nostrum Archiepiscopum ex parte una (a), et Praepositum, Capitulum et capellanos Terraconensis ex altera sunt exortae, volentes paterna sollicitudine providere, dilectum filium nostrum Nicolaum de Terracina, subdiaconum et capellanum nostrum ad partes illas, confisi de sua prudentia, destinemus, ut bonum quod ex ipsius accesu speramus, suum efectum facilius auctore Deo, et vestro mediante suffragio consequatur, fraternitatem vestram rogamus et hortamur attente per Apostolica vobis scripta mandantes, quatenus ob reverentiam Apostolicae Sedis et nostram, cum a dicto capellano fueritis requisiti super hoc, impendatis consilium et auxilium oportunum. Ita quod a Deo exinde praemium consequi valeatis. Datum Anagniae V. id. aug. pontif. nostri anno secundo.

(a) Is erat D. Benedictus de Rocabertino, cuius cum Capitulo dissidia, et gravissima inde subsecuta scandala late persequitur Blanc in Archiepiscopologio eiusdem ecclesiae MSS.

VI. Statutum de único rectore cuilibet ecclesiae praeficiendo in diocesi Vicensi, anno M.CC.LXVII.

VI. 

Statutum de unico rectore cuilibet ecclesiae praeficiendo in diocesi Vicensi, anno M.CC.LXVII. (V. pág. 43.) 

Ex arch. eccl. Vicens. 

Noverint universi, quod nos Raimundus Dei gratia Vicensis episcopus, habito diligenti tractatu cum capitulo nostro, videntes et attendentes quod aliquae ecclesiae nostrae diócesis habent quaelibet earum duos hebdomadarios, sive duos rectores, et diabolo instigante vix inter duos ipsos rectores inveniatur concordia in caritate fundata, immo pluribus de causis semper discordia inter eos inveniat novitates, propter quas insurgunt plurima scandala, non tantum inter eos, sed inter súbditos parochianos, atque alios: attendentes nichilominus quod una ecclesia unius debeat esse sacerdotis: volentes etiam removere praedicta scandala plurimorum: communiter unâ cum capitulo nostro statuimus, ut quaelibet ecclesia de cetero unum habeat tantum rectorem, et de coetero nullus admitatur praesentatus ad rectoriam unius ecclesiae, nisi unus. Volumus tamen et ordinamus, ad hoc ut divinus cultus propter hoc non minuatur, quod ille, qui fuerit rector, tot teneat presbyteros, et servitores in eadem ecclesia in suo officio, quot usque nunc consueverint ibi esse, et debuerint. Et ut huic instrumento fides plenior habeatur, ipsum sigilli nostri, et capituli Vicensis munimine fecimus roborari. Quod est factum III. Idus Aprilis, anno Domini M.CC.LX. septimo.